آمادگی برای آزمون دستیاری، یک جنگ فرسایشی است

 

گفتگو با دکتر صالح دادمهر، نفر دوم آزمون دستیاری دندان‌پزشکی سال ۹۶

همه داوطلبان کنکور در هر مقطعی رویای ایستادن بر جایگاه نفرات برتر را می‌بینند و قطعاً کنجکاو هستند بدانند آنان چگونه این موفقیت را کسب کرده‌اند. بنابراین به رسم هر سال، به نیابت از داوطلبان آزمون دستیاری دندان‌پزشکی، با نفرات برتر این آزمون گفتگویی داشتیم.

امسال هم مانند سال ۹۵ رتبه دوم آزمون دستیاری از دانشکده دندان‌پزشکی مشهد است. صالح دادمهر ورودی سال ۹۰ که با رتبه ۵۶ به دانشکده دندان‌پزشکی مشهد پا گذاشت. بیست و چهار سال سن دارد و در دوره تحصیل در مجموع کل ترم‌ها نفر دوم ورودی خود شده است. با دکتر دادمهر پس از کسب این افتخار گفتگویی داشتیم که متن ان پیش روی شماست:

– آقای دکتر دادمهر! پیش از برگزاری آزمون چقدر احتمال می‌دادید که یکی از رتبه ‌های برتر آزمون دستیاری را کسب کنید؟
زمانی که می خواستم شروع به درس خواندن کنم، با دو نفر از دوستانی که سال‌های قبل در کنکور دستیاری شرکت کرده بودند، آقای دکتر خاکی که سال ۹۴ رتبه ۱۴ را کسب کرده و رزیدنت سال دوی ارتودنسی در دانشکده دندان‌پزشکی مشهد بودند و دکتر آرین حسام عارفی که سال ۹۵ رتبه دوم را کسب کرده و رزیدنت سال اول رشته ارتودنسی در دانشکده دندان‌پزشکی تهران بودند مشورت کردم و مسیری که پیموده بودند را اگوی کلی کار خودم قرار دادم. از ابتدا از خدا می‌خواستم که این توانایی را به من بدهد تا برای رتبه برتر شدن درس بخوانم و به هدفم برسم، اما نتیجه نهایی را به خدا واگذار کردم.

– پس از برگزاری آزمون چطور؛ اوضاع چگونه بود؟ از اینکه رتبه دوم را کسب کردید چه احساسی داشتید؟ فاصله‌تان تا رتبه اول چقدر بود؟
سر جلسه حین پاسخگویی به سوالات، حس خوبی داشتم و بعد از آزمون هم از عملکرد خودم راضی بودم. وقتی هم که پاسخ سوالات آمد و درصدها را گرفتم، به رتبه خوب امیدوار شدم. واقعاً این احساس قابل وصف نیست. چرا که شخص نتیجه یک سال تلاشش را می‌گیرد و افتخار آن تا آخر عمرش برایش باقی می‌ماند. در مورد فاصله‌ای که با رتبه اول داشتم، ضمن تبریک به خانم دکتر پرنمازه، در زیرگروه پروتز رتبه یک کشوری و در بیشتر زیرگروه‌ها، رتبه دو و سه آوردم و خانم دکتر در همه زیرگروه‌ها به جز پروتز رتبه اول را کسب کردند.

– از واکنش‌ها پس از اعلام نتایج بگویید. اولین واکنش خودتان، خانواده و دوستانتان چه بود؟ متفاوت‌ترین واکنش و تبریک را از چه کسی دیدید و شنیدید؟
وقتی نتایج را دیدم، حس عجیبی داشتم. اولین کاری که کردم این بود که یک سجده شکر به جا آوردم و بعد از آن به پدر و مادرم تلفن زدم. به نظرم متفاوت‌ترین واکنش، واکنش خواهرم بود که دو، سه بار از من پرسید: «واقعاً دوم شدی؟» و با هم می‌خندیدیم.

– طبیعتاً اولین سوال هم‌صنفان و داوطلبان آزمون دستیاری امسال و سال‌های پیش رو از شما، این است که چگونه درس خواندید؟ مطالعه و آمادگی برای آزمون دستیاری را از کی شروع کردید؟ زمان‌بندی‌تان چگونه بود؟ با ما صادق باشید و همین اول مصاحبه راز و رمز موفقیت‌تان را برای ما بگویید.
چون دانشجوی سال آخر بودم، از بعد از امتحانات ترم ده، یعنی اوایل تیرماه شروع به خواندن کتاب‌های ملی کردم و تا هفته دوم شهریور، این کتاب‌ها را یک بار به صورت روزنامه وار خواندم، اما چون دبیر کمیته تحقیقات دانشگاه بودم، درگیر کنگره هیپنوتیزم در دندان‌پزشکی که من مسئول تیم اجرایی آن بودم شدم و یک ماه از وقتم به این کار اختصاص پیدا کرد. بعد از کنگره باز شروع به درس خواندن کردم و تا می خواستم به برنامه منسجمی برسم، رفرنس‌ها حذف شد. تا یک ماه بعد هم که خبری از اعلام رفرنس‌های جدید نبود و هر کس بنا به صلاحدید خود درس می خواند. بعد از اعلام رفرنس‌ها، دور اول را تا عید به اتمام رساندم و بعد از عید تا زمان آزمون هم چهار دور کتاب‌ها را مرور کردم. اگر کل زمان درس خواندنم را به چهار بازه سه ماهه که بازه اول آن تابستان بود تقسیم کنیم، سه ماه اول عصرها درس می‌خواندم و آزمایش‌های مربوط به پایان‌نامه‌ام را انجام می‌دادم. سه ماه پاییز را که صبح تا عصر چهار روز در هفته به کلاس و درس و بخش می‌گذشت، عصرها به کتابخانه می‌رفتم و تا آخر شب درس می‌خواندم. سه ماه سوم که زمستان بود و مجبور نبودم به بخش بروم، از صبح تا آخر شب در کتابخانه می‌ماندم و سه ماه بهار را هم در خانه به درس خواندن سپری کردم. می‌توانم بگویم مسیر درس خواندن برای آزمون دستیاری، مسیری فرسایشی است که با توکل به خدا و اراده و تلاش می‌توان آن را طی کرد.

– همیشه از نفرات برتر آزمون درباره کتاب‌های کمک درسی و آزمون‌های آمادگی و موسسات مرتبط می‌پرسند. شما چقدر از هم‌یاری دیگران برای آمادگی آزمون استفاده کردید؟
من از ابتدا پکیج تدریس و آزمون‌های موسسه پارسه را ثبت‌نام کرده بودم. البته برنامه‌های موسسه را متناسب با شرایط، اهداف و زمان خودم بهبود می‌بخشیدم تا بتوانم بهترین بهره‌برداری را از زمانی که در اختیار دارم داشته باشم. در این جا لازم می دانم از راهنمایی‌های به‌جای آقای دکتر کسری طبری قدردانی کنم که در هر بازه زمانی، راه درست را به ما نشان می‌دادند. در کنار این پکیج‌ها، کتاب‌های تستی که در بازار در دسترس هستند مانند کتاب‌های DSQ و DDQ و DBT و سایر کتاب‌هایی که همکاران حتماً می‌شناسند را مطالعه می‌کردم.

– نقشه راه شما از این پس چگونه است؟ برای آن برنامه‌ریزی کرده‌اید؟ انتخاب اول شهر/رشته شما چیست؟
انتخاب اول من رشته جراحی فک و صورت دانشگاه مشهد است و پیش از این با اساتید این رشته مشورت‌های زیادی داشته‌ام و شرایط دانشگاه را هم بررسی کرده‌ام. از آنجایی که دندان‌پزشکی عمومی را هم در این دانشگاه خوانده‌ام و در آن سوابق اجرایی هم داشته‌ام، مناسب‌تر دیدم دوره تخصص را هم در دانشکده دندان‌پزشکی مشهد بگذرانم.

– معمول است که انتخاب تمام نفرات اول آزمون دستیاری رشته ارتودنسی باشد. چرا شما به سمت این رشته نرفتید؟
من از وقتی وارد کار عملی شدم، همیشه این کشش را نسبت به رشته جراحی فک و صورت در خودم احساس می‌کردم و دوست داشتم اگر بنا شد دوره تخصص را هم بگذرانم، رشته‌ای را بخوانم و کاری را انجام بدهم که قدری با دندان‌پزشکی متفاوت و نسبت به آن جامع‌تر باشد. البته جراحی فک و صورت و ارتودنسی با هم همکاری زیادی دارند و من بخش جراحی را انتخاب کردم.

– به این مساله فکر کرده بودید که اگر در آزمون امسال نمره و رتبه مورد نظرتان را نمی‌آوردید، چه می‌کردید؟ رشته دیگری در دانشگاه دیگری را انتخاب می‌کردید یا برای آزمون سال آینده برنامه‌ریزی می‌کردید؟
نمی‌توانم بگویم به این که (اگر امسال رتبه خوبی نیاورم چه می‌شود؟) فکر نکرده بودم، اما همیشه تلاش می‌کردم فکرم را مثبت نگه دارم و روی چیزی که می‌خواهم تمرکز کنم. از خدا خواسته بودم که بعد از امتحان، فارغ از هر نتیجه‌ای که کسب می‌کنم، شرمنده زحمات خانواده‌ام نشوم و حسرت نخورم که کاش کار دیگری انجام ‌می‌دادم. اگر امسال رتبه رشته جراحی را نمی‌آوردم، به طرح می‌رفتم و بعد از آن دوباره تلاش می‌کردم.

– به مساله آینده کاری خودتان و هم‌صنفانتان چقدر فکر کرده‌اید؟ با توجه به افزایش تعداد دانشکده‌ها و شمار دانش‌آموختگان و تراکم دندان‌پزشکان در شهرهای بزرگ، حدود چهار سال دیگر که دانش‌آموخته شوید، شرایط بازار کار چگونه خواهد بود؟
به موضوع کار خیلی فکر کرده بودم و رشته‌ای را انتخاب کردم که علاوه بر اینکه به آن علاقه دارم، کمترین تداخل را با کار دندان‌پزشکان عمومی دارد. در نهایت هم باید به خدا توکل کرد، چرا که ما از آینده خبر نداریم و معتقدم اگر درست و اصولی حرکت کنیم، درآمد مناسب هم به دنبالش می‌آید.

– میانه‌تان با معلمی و تدریس چگونه است؟ علاقه‌ای دارید پس از دانش‌آموختگی راه دانشگاه را پیش بگیرید یا وارد بازار کار شوید و به سمت مطب‌داری بروید؟
سوال جالبی است. من از هجده سالگی که کنکور دادم، کار مشاوره کنکور و تدریس مبحث ژنتیک را تا سال پنجم دانشگاه ادامه دادم. سابقه تدریس در چندین کارگاه روش تحقیق کمیته تحقیقات دانشجویی دانشکده‌های دانشگاه‌ علوم‌پزشکی مشهد را هم داشتم. بنابراین مسلم است که علاقه زیادی به هیات علمی و تدریس دارم. معتقدم که اگر یک پزشک بخواهد اطلاعات به روز داشته باشد و در کار بالینی از متدهای جدید استفاده کند، نباید ارتباط خود را با دانشگاه قطع کند و بنابراین تمایل دارم که در کنار مطب‌داری، به تدریس هم بپردازم.

– از شرایط دانشگاه‌های دیگر خبر دارید؟ سطح آموزشی آن‌ها چگونه است؟ تحصیل در دانشکده دندان‌پزشکی مشهد و حضور اساتید این دانشکده چه نقشی در موفقیت شما داشت؟
دانشکده مشهد، همیشه جزو سه دانشکده برتر دندان‌پزشکی ایران بوده است و مسلماً اساتید هستند که این مهم را رقم می‌زنند. روشن است که درس خواندن در چنین دانشکده‌ای، باعث قوی‌تر شدن پایه شخص و موفقیت‌های بعدی او می‌شود. دانشگاه علوم پزشکی مشهد، عملاً قطب پزشکی و دندان‌پزشکی شرق کشور محسوب می‌شود و اگر بیماران مراجعه کننده به آن از تهران بیشتر نباشند، کمتر هم نیستند و مسلماً هر چه یک پزشک بیماران بیشتر و انواع متفاوت‌تر از آن‌ها را ببیند، باتجربه‌تر می‌شود. البته درست است که زیاد بودن تعداد افرادی که گرفتار بیماری هستند جای تاسف دارد، اما از طرف دیگر، این موضوع برای دانشجویان پزشکی و دندان‌پزشکی یک فرصت است.

– از دغدغه‌ها و مشغله‌هاتان برای ما بگویید؟ آیا از آن دسته دانشجویانی بودید که طی مدت تحصیل فقط درس خواندند یا به هنر و ورزش و سرگرمی خاصی هم می‌پردازید؟
من دو سال اول بیشتر به درس می‌پرداختم و در کنار آن فقط یک روز کار مشاوره‌ای انجام می‌دادم. بعد از امتحان علوم‌پایه، با تشویق دو نفر از اعضاء فامیل که ورزشکار حرفه‌ای هستند، تصمیم گرفتم ورزش کردن را شروع کنم. از آن زمان چهار سال است که به صورت مستمر، هفته‌ای چهار جلسه تمرینات بدنسازی انجام می‌دهم وحتی تا هفته قبل از امتحان، این کار را ترک نکردم که تاثیر قابل توجهی بر تخلیه انرژی‌های منفی و حفظ روحیه من داشت. شاید درس خواندن صرف انسان را بالا بکشد، اما با توجه به نوع شغلی که ما داریم، اگر بدن سالمی نداشته باشیم، زود از کارمان خسته و زده می‌شویم و دردهای شایع در میان دندان‌پزشکان به سراغمان می‌آید. وقتی وظیفه ما حفظ و بهبود سلامت جامعه است، باید ابتدا سلامت خودمان را حفظ کنیم. یکی از دغدغه‌های جدی که من دارم همین است که چه‌طور زمانم را برنامه‌ریزی کنم که در کنار کارم، به ورزش هم بپردازم و معتقدم اگر انسان بخواهد کاری را انجام دهد، زمانش را هم ایجاد می‌کند. همان‌طور که من در دوره آمادگی برای آزمون دستیاری، ورزش را کنار نگذاشتم.

– پرسش آخر را بر عهده خودتان می‌گذاریم! یک سوال از خودتان بپرسید و زحمت پاسخش را هم بکشید!
سوالم این است که چه صحبتی با دوستانی که می‌خواهند این راه را بروند دارید؟ پاسخم هم این است که حتماً به ندای درونتان گوش بدهید، چرا که در روزهای سخت شما را راهنمایی می‌کند. نیمی از این مسیر درس خواندن و نیم دیگر آن، بازی روانی و جنگ فرسایشی شخص با خودش است. این روزها، مسلماً سخت هستند و مطمئن باشید اگر به جای امتحان دادن در سال‌های متفاوت و رفتن راه‌های مختلف، یک سال با یک برنامه منسجم درس بخوانید، به یاری خدا پیروز می‌شوید و فراموش نکنید که ناامیدی گناه کبیره است و انسان نباید هرگز به توانایی‌هایش شک کند.

منبع:دندانه