هفت نکته در اخذ تاریخچه دندانپزشکی از بیمار

 

دکتر شیلان صلاح
متخصص بیماری‌های دهان، فک و صورت

گرفتن تاریخچه پزشکی بیمار در درمان‌های دندان‌پزشکی اهمیت بالایی دارد. اما متاسفانه برخی از بیماران تاریخچه پزشکی صحیحی از خود ارائه نمی‌دهند که این مسئله می‌تواند دلایل گوناگونی داشته باشد. از نظر برخی بیماران این اطلاعات با درمان دندان‌پزشکی ارتباطی ندارد. بعضی نیز با توجه به تجربه‌های قبلی دندان‌پزشکی، از به تعویق افتادن درمان به علت لزوم اخذ مشاوره از پزشک معالج هراسان هستند. گاه برخورد غیر حرفه‌ای دندان‌پزشک با شرایط پزشکی خاص بیمار و عدم تمایل وی به درمان دندان‌پزشکی بیماران سیستمیک موجب می‌شود بیمار شرایط پزشکی خود را از دندان‌پزشک مخفی کند. هم‌چنین در بعضی موارد سوالاتی که از بیمار جهت اخذ تاریخچه پرسیده می‌شود شفاف نیست؛ برای مثال در پاسخ به سوال «آیا بیماری خاصی دارید؟» برخی از بیماران مشکل خود را خاص نمی‌دانند و ممکن است دندان‌پزشک را از مصرف داروهایی از قبیل آسپرین یا داروی کاهنده فشار خون مطلع نسازند؛ زیرا از نظر بیمار، این یک داروی خاص یا یک بیماری خاص نیست.

برای حل این مشکلات چند نکته را باید مد نظر قرار داد:

۱- لازم است که در فرایند اخذ تاریخچه به شرایط کلینیکی و ظاهری بیمار توجه داشته باشیم. برای مثال در صورتی که بیماری هنگام نشستن روی یونیت نفس نفس می‌زند یا صورت رنگ پریده‌ای دارد و یا راحت راه نمی‌رود باید با کنجکاوی و دقت بیشتری از وی تاریخچه گرفت.

۲- وظیفه گرفتن تاریخچه را نباید به پرسنلی که اطلاعات کافی پزشکی ندارند محول کرد یا به تکمیل فرم پذیرش توسط بیمار بسنده کرد.

۳- برخی بیماران مبتلا به بیماری‌های واگیردار و یا کسانی که مواد مخدر مصرف می‌کنند از ارائه تاریخچه به‌صورت کتبی اجتناب می‌کنند. پرسش شفاهی از این بیماران، به‌علت حفظ اسرار بیمار، به وی حس اعتماد می‌بخشد. لذا دندان‌پزشک خود باید به‌صورت مستقیم در فرایند اخذ تاریخچه دخالت داشته باشد.

۴- پرسش در مورد داروهای مصرفی بیمار می‌تواند بسیار راهگشا باشد؛ زیرا با اطلاع یافتن از نام داروهای مصرفی می‌توان به وجود برخی بیماری‌ها که در تاریخچه ذکر نشده است پی برد. هم‌چنین می‌تواند در مواردی که تلفظ نام علمی بیماری برای بیمار دشوار است کمک کننده باشد.

امروزه گستره وسیعی از داروها توسط بیماران استفاده می‌شود و بسیاری از بیماران نیز نام‌های تجاری داروها را در هنگام گرفتن تاریخچه بیان می‌کنند. یک دندان‌پزشک با تجربه برای به روز رسانی اطلاعات علمی خود باید از نام ژنریک و تجاری داروهای موجود در بازار و فارماکولوژی آنها آگاهی داشته باشد تا در هنگام اخذ تاریخچه بتواند به نوع بیماری پی ببرد و عوارض دارویی و تداخلات نامطلوب با بی‌حسی موضعی و داروهایی که خود تجویز می‌کند، را پیش‌بینی کند.

۵- گاهی بیماران نمی‌توانند نام داروهای مصرفی خود را به درستی بیان کنند. در صورتی که بیمار داروهای خود را به همراه نداشته باشد، اطلاعات دندان‌پزشک از اسامی داروهای رایج و نیز رجوع به دفترچه بیمه بیمار جهت بررسی داروهای تجویز شده می‌تواند مفید باشد.

۶- پرسش در رابطه با سابقه بستری در بیمارستان نیز می‌تواند به کشف بیماری‌های سیستمیک که بیمار سابقه آنها را ذکر ننموده کمک کند. اقدامات پاراکلینیکی که اخیرا انجام شده از جمله انجام سی‌تی اسکن، سونوگرافی و غیره نیز می‌تواند ما را به سابقه دقیق بیماری‌ها و یا تروما و تصادف هدایت کند.

۷- پرسش در مورد سابقه حساسیت و آلرژی دارویی و مشکلات دندان‌پزشکی در ملاقات‌های پیشین دندان‌پزشکی نیز بسیار ضروری است و سوابق آنها باید به دقت بررسی شود.

 

منبع:دندانه