تجهیزات دندانپزشکی تاج الدین
0 محصولات نمایش سبد خرید

هیچ محصولی در سبد خرید نیست.

مرور رویدادهای دندانپزشکی سال۹۵ با دکتر احمد بیگدلی

مرور رویدادهای دندانپزشکی سال۹۵ با دکتر احمد بیگدلی

 

کشور به احیا طرح بهداشتکار دهان نیاز ندارد

دکتراحمد بیگدلی نماینده مردم شهرستان خدابنده در مجلس است. او یکی از سه دندان‌پزشکی است که در این دوره بر کرسی مجلس می نشیند. با او درباره تحولات دندان‌پزشکی در دولت یازدهم گفتگو کردیم.

– آقای دکتر بیگدلی! بیش از سه سال از عمر دولت یازدهم می‌گذرد و در این مدت در حوزه سلامت اتفاقات مختلفی رخ داده است، عملکرد دولت در زمینه دندان‌پزشکی را چطور ارزیابی می‌کنید؟
در زمینه دندان‌پزشکی با چالش‌های مختلفی مانند کمبود دندان‌پزشک در مناطق محروم روبه‌رو هستیم، اما با این وجود شاهد اقدامات خوبی همچون افزوده شدن دندان‌پزشکی به طرح پزشک خانواده یا گنجانده شدن بحث دندان‌پزشکی در طرح تحول سلامت بودیم، همچنین دولت مراکز تجمیع خدمات دندان‌پزشکی را در شهرستان‌های محروم راه اندازی کرد، از طرف دیگر در حوزه آموزش، دولت جدا از کیفیت، در کمیت نیز موفق عمل کرد و دانشکده‌های پردیس و بین‌المللی ایجاد شد.

– در سال‌های اخیر شاهد ارتقای جایگاه دندان‌پزشکی در ساختار وزارت بهداشت بودیم، به نظر شما این ظرفیت وجود دارد که جایگاه دندان‌پزشکی تا سطح معاونت رشد پیدا کند؟
به نظر من دندان‌پزشکی رشته و تخصص مجزایی حساب می‌شود و جا دارد که جایگاه آن از اداره کل به معاونت یا سازمان تبدیل شود، اگر قرار باشد برای آینده برنامه جامع و کاملی داشته باشیم باید حتما این ارتقای جایگاه صورت بگیرد.
یکی از دغدغه‌های جامعه در زمینه دندان‌پزشکی نبود پوشش بیمه در حوزه درمان دندان‌پزشکی است، چرا در حل این چالش دچار مشکل هستیم و راهکار شما برای این مساله چیست؟
صنعت بیمه و افراد این حوزه به دنبال سود هستند؛ از طرفی هزینه دندان‌پزشکی بسیار سنگین است، بنابراین تحت پوشش بیمه قرار دادن دندان‌پزشکی کار دشواری شده است. برای حل این مشکل باید حالت ویژه‌ای در نظر گرفت، مثلا دولت باید کمک کند، سهم مردم بیشتر شود و بیمه‌ها بیشتر از حالت فعلی زیر بار هزینه‌ها بروند تا یک راهکار عملی پیدا شود. در حال حاضر شاهد ورود بیمه‌ها در حوزه پیشگیری هستیم اما در حوزه درمان شاید باید سهم مردم افزایش پیدا کند تا بیمه درمان در دندان‌پزشکی عملی شود.

– یکی از راهکارهای دولت برای دسترسی عادلانه به خدمات دندان‌پزشکی در روستا‌ها و مناطق محروم، اجرای مجدد طرح بهداشتکار دهان و دندان بود. نظر شما درباره این سیاست چیست؟
اجرای دوباره طرح بهداشتکار دهان و دندان قطعا درست نیست، نمی‌شود که کار تخصصی را به افرادی بسپاریم که طی دو سال تربیت و آماده شده‌اند، مگر در طی دو سال چقدر می‌شود مسائل تخصصی دندان‌پزشکی را به آنها یاد داد؟
زمانی در کشور ما آموزش دندان‌پزشکی و امکانات ضعیف بود، به همین خاطر طرح بهداشتکاران دهان و دندان به صورت فورس ماژور و موقت اجرا شد، اما اکنون نیازی به اجرای این طرح نیست و اگر جایی لازم باشد می‌توان به صورت فوق‌العاده نیروی انسانی جذب کرد.
برای تحقق دسترسی عادلانه به خدمات دندان‌پزشکی باید به مناطق محروم سهمیه‌ای برای جذب دانشجوی دندان‌پزشکی اختصاص داده شود، یعنی سهمیه‌ای علاوه بر ظرفیت عمومی در نظر گرفته و از افرادی که با آن سهمیه‌ها وارد دانشگاه شده‌اند، تعهد بلند مدت گرفته شود که در مناطق محرومی که از سهمیه آنجا استفاده کرده‌اند خدمت کنند، راه دیگر هم این است که جاذبه برای دندان‌پزشکان ایجاد کنیم، چراکه دندان‌پزشکی رشته پردرآمدی است و دندان‌پزشکی که مثلا ماهیانه در تهران ۱۰۰میلیون تومان درآمد دارد عقلانی نیست که با درآمد ماهیانه ۱۰میلیون تومان برود در مناطق محروم خدمت کند، البته اگر قرار باشد بار مالی آن را دولت بر عهده بگیرد مشکلات دیگری ایجاد می‌شود، مثلا می‌گویند دولت حقوق‌های آن‌چنانی می‌دهد، بنابراین راهکار بهتر همان جذب دانشجو با سهمیه منطقه محروم است.

– در دولت قبل با افزایش ناگهانی تعداد دانشکده‌های دندان‌پزشکی روبه‌رو بودیم، این اتفاق را چطور ارزیابی می‌کنید؟
کارها وقتی کارشناسی نشده و بدون مشورت باشد حل و فصل آن با مشکل روبه‌رو خواهد شد، نباید بدون مطالعه و برنامه این کار صورت می‌گرفت، اما شاهد بودیم در آن سال‌ها بسیاری کارها این‌گونه انجام شد. نباید فکر کنیم که چون متقاضی زیاد است، همه باید وارد رشته دندان‌پزشکی شوند، اگر هم بگذاریم که هرکسی دلش خواست وارد این رشته شود بعدا با تعداد بیش از حد فارغ‌التحصیلان روبه‌رو خواهیم بود و آن وقت با مشکل مواجه می‌شویم، بنابراین باید برای بیست سی سال آینده نیازسنجی شود و سپس بر اساس آن در این زمینه برنامه‌ریزی کنیم.

– طی دو سال اخیر تجمعات اعتراضی متعددی در خصوص مسائل صنفی همانند اعتراض به آزمون دانش‌آموختگان خارج از کشور یا طرح ضریب کا برگزار شد، نظر شما در مورد این تجمعات چیست؟
برخی در کشورهایی درس می‌خوانند که سطح علمی آنها از کشور ما بسیار پایین‌تر است، در حالی که سطح علمی آموزش پزشکی و دندان‌پزشکی در کشور ما بسیار بالا است، بنابراین طبیعی است برای آنکه وارد سیر درمان شوند، باید امتحان بدهند، از قدیم نیز همین شرایط بوده است.
در مورد سختی دوران طرح‌ها چطور؛ در این زمینه هم شاهد اعتراضات دنباله‌داری بودیم.
اکنون در اغلب نقاط کشور تجهیزات و امکانات در حد یک دندان‌پزشک ایجاد شده‌، بالاخره از پول این مملکت برای دانش‌آموختگان این رشته سرمایه‌گذاری شده است و کشور باید جایی از آنها استفاده کند، این که به مناطق محروم بروند و به مردم خدمت کنند، حداقل کاری است که می‌شود انجام داد.

– یکی دیگر از موضوعات پرچالش حوزه دندان‌پزشکی بحث کتاب ملی بود، شما جزو موافقان استفاده از این کتاب به عنوان مرجع هستید یا از مخالفان آن؟
دندان‌پزشکی یک علم است و مراجع ما در زمینه این علم باید به روز باشد، ما اساتید بزرگی داریم که خودشان امروز به مرجع علم دندان‌پزشکی تبدیل شده‌اند و به نظرم هیچ ایرادی ندارد که این علم را بومی‌سازی کنیم، به ویژه اینکه برخی مراجع ما بر اساس سیستم بهداشت و درمان آمریکا یا کاناد است و خوب است که با شرایط خودمان یعنی مطابق با سیستم بهداشت و درمان، عادات غذایی، رفتار و نگرش مردم کشور خودمان منابع علم دندان‌پزشکی را بومی‌سازی کنیم. اما باید با برنامه‌ریزی این اتفاق بیفتد، هیچ اتفاق خوبی یک شبه رخ نمی‌دهد و بدون کارشناسی و مشورت به موفقیت نمی‌رسیم، ضمنا اگر قرار است یک کتاب به عنوان مرجع امتحان باشد، باید از یک تا دوسال قبل به دانشجویان این مساله اعلام شود.

منبع:دندانه

0
دیدگاه‌های نوشته