روز معلم و دندانپزشک من

 

رامین نیمار

از دیروز مرتب دارم یاد کسانی که در زندگی به من چیزی آموخته‌اند می‌افتم و سعی می‌کنم به هر وسیله و روشی شده ازشون تشکر کنم و با یک تبریک خشک و خالی، بهشون بگم که قدر‌شناس چیزهایی که به من آموخته‌اند هستم. امروز تعطیلی بود و میهمان خونه مادرم بودیم. پدر سال‌هاست از پیش ما رفته و دیگه نیست که بشه به او تبریک گفت و مامان به همین دلیل با همه پیری و کم توانی که داره، ما رو دعوت کرد که جای خالی بابا رو حس نکنیم. بعد از نهار طبق معمول رفتم مسواک بزنم که متوجه شدم مسواکی که خونه مامان داشتم دفعه قبل دور انداختم و هنوز یکی برای اینجا تهیه نکرده‌ام.
احساس کلافگی می‌کردم. یک مرتبه نکته‌ای به ذهنم رسید: «چه کسی این رفتار رو در وجود من نهادینه کرده که اینقدر برام مسواک زدن مهمه که هرروز لااقل دوبار باید مسواک بزنم؟» یادم اومد: «یک دندان پزشک»!

سال‌ها پیش یک روز مادرم منو برد مطب یک دکتر حوالی می‌دون ونک تهران که درباره یک دندان دایمی که تازه دراومده بود باهاشون مشورت کنه که چرا کج در اومده. دکتر خیلی مهربونی بود. بعد از معاینه و عکس و کارهایی که کرد، منو نشوند و برام توضیح داد که مسواک زدن چه اهمیتی داره و نخ کشیدن دندون چیه. بعد منو به یک خانم پرستار یا دکتری که اونجا بود معرفی کرد که به من روش مسواک زدن رو آموزش بده. یادمه که اون خانم به صورت مفصل و کامل با مدل، پوس‌تر و توضیحات منو یاد داد و حتی با سوالاتی از من امتحان گرفت که مسواک زدن و نخ کشیدن رو دقیق یادم بده. یک جلسه دیگه هم برام وقت گذاشتند که وضعیت مسواک زدن منو بررسی کردند و یادمه که خیلی منو تشویق کردند، چون خوب مسواک زده بودم…

القصه، بعد از اون دیگه مسواک زدن برای من شد یک رفتار کاملن ضروری روزانه. هرگز نشده که روزی دو تا سه بار مسواک نزنم و شب‌ها دندونامو نخ نکشم. امروز بود که متوجه شدم اون دکتر بود که این خدمت رو به من کرد. خیلی سعی کردم شماره تلفنی از او گیر بیارم که تبریک بگم و ازشون برای این تاثیر مهمی که روی زندگی من گذاشته تشکر کنم نشد. تلاش زیادی کردم که از طریق دوستان اطلاعاتی گیر بیارم که بازم موفق نبودم. متاسفانه اسم کامل این دکتر یادم نیست ولی می‌دونم که بالا‌تر از می‌دون ونک داخل یک خیابون سمت راست خیابون مصدق اون موقع (ولیعصر حالا) مطبشون بود و یک پلاک برنجی روی دیوار اسم دکتر که بهرامی یا بهرامیان یا بهرمانی بود روش نوشته بود…

هرچند دکتر خودم رو یادم نیست و این رو پای بی‌توجهی خودم می‌ذارم، ولی از همه دکترای دندان پزشکی که در کنار «درمان»، به فکر «آموزش» بیمارانشون هستند تشکر می‌کنم و به اونا این روز رو تبریک می‌گم. این دکترا معلم‌هایی هستند که در حوزه تخصصی دندونپزشکی نقش مهمی در زندگی آدما دارند چون برای یک عمر باعث می‌شن هم دهان و دندان‌های افراد تحت آموزش تمیز و خوشبو باشه و هم درد و ناراحتی دندان رو از زندگی آدما دور می‌کنند.
کاش همه دکترا اینطور باشن.

منبع:دندانه