گفتگو با علیرضا اخلاقی، عکاس و دندانپزشکی که نفر اول مسابقه جهانی عکسWlm سایت ویکیپدیا شد
شاهکار علیرضا از شیخ لطفالله
هانیه درویش/ روزنامه هفت صبح
عکسی که در مرحله جهانی مسابقه Monuments Loves Wiki وابسته به ویکیپدیا رتبه اول شده است. این مسابقه که دو مرحله دارد از سال ۲۰۱۰ تا الان هر سال برگزار میشود. مرحله اول این مسابقه در سطح کشوری است و از هر کشور حدود ۱۰ عکس برتر انتخاب و به مرحله جهانی فرستاده میشود. مرحله دوم جهانی است و از بین عکسهای منتخب مرحله اول، ۱۵ عکس به عنوان عکسهای برتر معرفی میشوند. عکسی که عکاسش یک جوان ۲۴ ساله ایرانی است در مرحله کشوری چهارم و در مرحله جهانی اول شد. با ثبتکننده این عکس یعنی علیرضا اخلاقی در این باره گفتوگویی کردهایم.
طبق کتاب گینس، رکورد بزرگترین عکاسی جهان مربوط به دومین دوره مسابقه Wlm در سال ۲۰۱۱ است که بیش از ۱۶۸ هزار عکس در آن شرکت کرده بودند. از همین آمار میتوان فهمید تعداد شرکتکنندگان در این مسابقه عدد بالایی است و برترین شدن در آن بسیار ارزشمند. اگر در سایت (Wlm) ویکیپدیا دوستدار یادمانها بروید اسامی نفرات برتر مسابقات به همراه عکسهایشان را از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۸ میبینید. سال گذشته رتبه چهاردهم را مصطفی معراجی و سال قبلتر رتبه سوم را محمدرضا دمیری گنجی به دست آورده بودند و چند روز پیش این سایت علیرضا اخلاقی را نفر اول مسابقه عکس ۲۰۱۸ معرفی کرد که میتوان گفت او سومین عکاس ایرانی است که در این هشت سال جزو ۱۵ عکس برتر این مسابقه قرار گرفته است. علیرضا اخلاقی متولد ۱۳۷۳ اهل تهران و ساکن اصفهان است. او دندانپزشک است اما از همان دوران کودکی که پدرش یک دوربین یاشیکای آنالوگ داشت به دوربین علاقهمند شد و از سال ۹۰ به صورت جدی و حرفه ای عکاسی را شروع کرد.
– اول فکر کردم اول شدنم سر کاری است
پیج اینستاگرامی علیرضا اخلاقی پر است از عکسهای آسمان شب. به همین دلیل با یک نگاه سطحی در پیجش میتوان فهمید او عاشق علم نجوم و ژانر عکاسیاش، آسمان شب است. او در این باره میگوید: «من قبل از اینکه وارد عکاسی شوم منجم آماتور و عضو مرکز نجوم ادیب بودم. آنجا بود که تصمیم گرفتم عکاسی را جدی ادامه بدهم و از همان ابتدا که عکاسی را شروع کردم عکاسی آسمان شب میکردم. البته اوایل ژانرهای دیگر را هم امتحان کردم اما هرچه گذشت عکاسی شب برایم مفهوم جدیتری به خود گرفت. تا جایی که وقتی حتی در ایران عکسم از سقف مسجد شیخ لطفالله چهارم شد خیلی خوشحال شدم و اصلا فکرش را هم نمیکردم در جهان اول شوم چرا که آن عکس جزو ژانر کاری من نبود. اول خبرش را در یکی از پیجها دیدم اما فکر میکردم سر کاری است تا اینکه خیلی زود یک نوتیفیکیشن از پیج Wlm آمد که در استوریهایش من را به عنوان نفر اول منشن کرده بود. بعد از آن سریع در سایتش رفتم و در کنار اسامی نفرات برتر سال های ۲۰۱۰ تا الان اسم خودم را در سال ۲۰۱۸ دیدم.» او پیش از این نیز در مسابقات ماراتن مسیه که یک مسابقه نجومی در سطح کشور است در سال ۹۵ اول شده بود.
– تک و تنها در مسجد شیخ لطفالله عکاسی میکردم
علیرضا اخلاقی به خوبی جزئیات همه عکسهایش را در ذهنش ثبت میکند و بعد از برنده شدن عکس مسجد شیخ لطفالله با جزئیات دقیق دربارهاش میگوید: «این عکس را با ۵.۲ ثانیه نوردهی، حساسیت ۶۴ و گشودگی ۶.۵ گرفتم. فوکوس را هم به صورت دستی انجام دادم و همه این تنظیمات باعث شد عمق میدان مناسب باشد، حداکثر شارپنس و حداقل نویز را هم داشته باشم.» او همچنین میگوید: «یکی از دلایلی که من به عکاسی علاقه دارم این نیست که فقط یک عکس را ثبت کنم، در اصل همه عکسها خاطراتی را برای من رقم میزند که با دیدن آنها همه خاطرات در ذهنم زنده میشود. مثلا در رابطه با این عکس در اینستاگرامش نوشته است: «اگه اهل دل باشین میدونین که عکاسی با سه پایه در اماکن تحت پوشش میراث فرهنگی ممنوعه. پس برای گرفتن این عکس مجبور بودم مجوز عکاسی حرفهای دست و پا کنم!
خوشبختانه یکی از دوستان راه و چاه رو بلد بود و مجوز رو برای من گرفت. من چند دقیقه قبل از اذان ظهر رفتم مسجد شیخ لطفالله و میخواستم عکاسیمو شروع کنم اما اونجا خیلی شلوغ بود و نتونستم… به زمان اذان رسیدیم و مسجد باید به مدت دو ساعت تعطیل و پلمب میشد! مسئولای اونجا وقتی دیدن من خیلی در برابر بیرون رفتن مقاومت میکنم گفتن باشه بمون اینجا ولی درو پشت سرت میبندیم. چراغارو هم خاموش میکنیم و تا دو ساعت دیگه هر اتفاقی بیفته، بمیری هم بازش نمی کنیم! منم از خداخواسته قبول کردم این شد که ۲ ساعت تک و تنها زیر گنبد خوشگل شیخ لطفالله بودم و از هر زاویه ممکن و ناممکنی عکس گرفتم. مزیت مهمش هم این بود که پروژکتور قرمز رنگی که گنبد رو روشن میکنه خاموش بود. محیط فقط با روشنایی روز روشن شده بود برای همین رنگهای گنبد و محراب کاملا واقعی هستن. اگه به عکسهای مشابه از گنبد شیخ لطفالله نگاه کنید میبینید اون نور قرمز رنگ مزاحمی که میگم تو ذوق میزنه. استفاده از نور طبیعی روز، سه پایه، تنهایی و وقت زیاد باعث شد دستم توی انتخاب تنظیمات کاملا باز باشه».
– آرزوی عکاسی از شفق قطبی و ابرهای ماجانی را دارم
علیرضا که با علاقه خاصی نسبت به عکاسی نجومی صحبت میکند، میگوید: «گاهی شده برای یک عکس مدتها برنامهریزی کردهام، ۳۰۰ ، ۴۰۰ کیلومتر از اصفهان دور شدهام، در یک هوای سرد و یک جای تاریک و غیر امن و بدون آنتن تلفن همراه رفتهام تا از چیزی که میخواهم عکاسی کنم اما با ابری شدن هوا همه نقشهها نقش بر آب میشود ولی با این حال همیشه در فکر ثبت کادرهای خلاقانهتر از سوژههای آسمان هستم و آرزو دارم یک بار شفقهای قطبی را ببینم و از آنها عکاسی کنم و یک بار هم از ابرهای ماجانی. ابرهای ماجانی دو کهکشان است که از ایران دیده نمیشوند باید به سمت جنوب و ترجیحا نیمکره جنوبی بروم تا از این دو کهکشان که نزدیک به کهکشان ما هستند و یک جورایی کهکشان ما محسوب میشوند، عکاسی کنم.
منبع:دندانه