بیماری‌های لثه عامل ابتلا به آلزایمر

 

دانشمندان دانشگاه نیویورک (NYU) پس از مطالعه‌ای ۲۰ ساله به این نتیجه رسیده‌اند که ارتباطی بین التهاب لثه و بیماری آلزایمر وجود دارد.

این محققان تعداد ۱۵۲ نفر را طی ۲۰ سال از نظر روان‌شناختی، پزشکی و بیماری‌های دهان از سن ۵۰ تا ۷۰ سالگی مورد بررسی قرار دادند.
در مقایسه عملکرد‌شناختی آن‌ها در سن ۵۰ و ۷۰ تیم NYU به این نتیجه رسیدند که در سن ۷۰ سالگی بیماری لثه ارتباط تنگاتنگی با عملکرد‌شناختی پایین دارد. شرکت کنندگانی که دارای التهاب لثه بودند ۹ برابر نمره پایین تری نسبت به سایرین کسب کردند.

اگرچه این مطالعه بدون در نظر گرفتن عوامل مخدوش کننده همچون چاقی، کشیدن سیگار و از دست دادن دندان بدون ارتباط با التهاب لثه بود اما همچنان ارتباط محکمی میان کسب نمره پایین‌تر عملکرد‌شناختی و التهاب لثه وجود دارد.
در سال ۲۰۱۳ محققان دانشگاهی در انگلیس نمونه بافت مغزی ۱۰ بیمار زنده دارای آلزایمر را با ۱۰ نمونه مغزی افرادی که آلزایمر نداشتند مقایسه کردند و آنالیز نشان داد که باکتری پرفیروموناس ژنژیوالیس در نمونه‌های بیماران دارای آلزایمر وجود داشت در صورتی که در افرادی که آلزایمر نداشتند مشاهده نشد.
نکته قابل توجه اینکه این باکتری اغلب مرتبط با التهاب لثه مزمن شناخته می‌شود.

تیم پژوهشی این تحقیق در سال ۲۰۱۴ مطالعه جدیدی را بر روی موش‌ها انجام دادند که نتیجه آن در Journal of Alzheimer «s disease چاپ گردید این تحقیق نشان داد که دو سوم بیماری‌های لثه باکتریال بوده که باکتری عامل آن متحرک بوده و با غلظت در بافت مغزی یافت شده‌اند.
این باکتری متحرک می‌توانند از دهان خارج شده و از دو راه وارد بافت مغز شوند: ۱. بطور مستقیم از راه اعصاب و ریشه دندان وارد بافت مغزی می‌شوند. ۲. بطور غیر مستقیم از راه گردش خون وارد می‌شوند.
در بیمارانی که لثه ملتهب و خونریزی دهنده دارند در هر بار تمیز کردن دندان‌ها باکتری عامل بیماری می‌تواند وارد سیستم گردش خون شود یا حتی با هر بار غذا خوردن می‌تواند باکتری آزاد شود.

در مطالعه‌ای که روش موش‌ها انجام شد باکتری پس از ورود به مغز ابتدا جای خود را تثبیت کرده و فرضیه این است که مواد شیمیایی آزاد شده توسط سیستم ایمنی مغز در پاسخ به پرفیروموناس ژنژیوالیس سهوا نورون‌های فعال در ناحیه مربوط به حافظه مغز را از بین می‌برد.
منبع:دندانه