درباره تعییر شمایل احمد شاملو در ایام کهنسالی
عکسهای زیادی از شاملو در فضای مجازی و در کتابها هست. در اکثر عکسها او دوربین را نگاه نمیکند. نمیدانم چرا اما خیلی اهل ژست و قیافه گرفتن جلوی دوربین نیست انگار منتظر است عکاس دوربین را زمین بگذارد تا او پنبهاش را حسابی بزند. حتا عکسی دارد که در کورهراهی پشت به مخاطبین راه میرود و معلوم است از حضور عکاس بیخبر مانده.
اما در همهٔ پرترههایی که از او باقی است اگر به حالت فک پاییناش دقت کنید به خصوص در این اواخر انگار فک پاییناش کمی جلوتر از فک بالاست طوری که لب پایین کمی برجسته و جلوآمده تصور میشود در حالیکه صورت شاملو چنین مشکلی نداشته. من به شما میگویم این مشکل از کجا پدید آمده.
حدس میزنم شاملو دندان مصنوعی داشته و احتمالن استفادهٔ طولانی از دستدندان آن را به این حال درآورده چون معمولن دندانهای مصنوعیِ فک پایین میل به ساییده شدن در جهت جلو و بالا دارند و اغلب شکل صورت را عوض میکنند. توضیح این مکانیسم کمی سخت و تئوریک است و در اینجا نمیگنجد.
باری اینگونه شاعر جوان و خوشتیپ و خوشصورت و خوشصدای دههٔ چهل و پنجاه (و همهٔ اعصار به زعمِ من) در سالهای آخر و با بارش برف بر موهاش تکیده و پیر به نظر میرسد. شاید اگر در دههٔ شصت و هفتاد ایمپلنت دندانی رایج بود هیچوقت چنین تصاویری از شاملو نمیدیدیم و همان صورت قبراق و نگاه نافذ در همهٔ تصاویر دیده میشد. (هرچند شاملو سیگاری قهاری بود و دیابت داشت و اهل پرهیز نبود و همینها نشان میدهد خیلی هم کاندیدای خوبی برای درمان ایمپلنت نبوده اما اگر میشد چه میشد)
حالا میخواهم بگویم دو سه روز دیگر سالمرگ اوست. او یکی دو عکسی دارد بدون دستدندان با لبها و گونههای چروکیده. عکس را وقتی گرفتهاند که حتا نفس نداشته بگوید آن ابزار حماقت و فضولی را کنار بگذار اما گرفتهاند دیگر. گرفتهاند تا یک روزی در آیندهٔ نزدیک در شبکههای اجتماعی منتشر کنند. از حالا دارم خودم را آماده میکنم که به آن عکسها نگاه نکنم. ترجیح میدهم او را در لحظاتِ خوباش به یاد بیاورم.
منبع:دندانه