تجهیزات دندانپزشکی تاج الدین
0 محصولات نمایش سبد خرید

هیچ محصولی در سبد خرید نیست.

۱۶فروردین، استاد دکتر امیراسماعیل سندوزی ۹۲ساله شد

۱۶فروردین، استاد دکتر امیراسماعیل سندوزی ۹۲ساله شد

 

درباره دکتر امیراسماعیل سندوزی، دندان‌پزشک نقاش و مجسمه‌ساز و از بنیان‌گذاران دانشکده دندانپزشکی مشهد

دکتر امیراسماعیل سندوزی در ۱۶ فروردین ماه ۱۳۰۷ در مشهد به دنیا آمد.
وی به همراه مرحوم دکتر بدری تیمورتاش بنیانگذاران دانشکده دندانپزشکی مشهد، دومین دانشکده دندانپزشکی ایران، در سال ۱۳۴۴ هستند.
دکتر سندوزی، دندانپزشکی خلاق و هنرمند بود و در مجسمه‌سازی و نقاشی تبحر و درکی منحصر به خویش داشت.
در مورد کارهای هنری ایشان، جواد مجابی می‌نویسد: «سندوزی، آزادانه کار می کند، با تنوع بسیار و شیوه‌های بداهه پردازی و دلخواه. چراکه او خود را در قالب شناخته شده و رایج یک هنرمند محدود نمی‌کند، بلکه خود را به صورت انسانی تصور می کند که آزادانه و عاشقانه به تجربه های حسی خود مجال تجلی می دهد و این بسیار زیباست.»

۱۶فروردین، استاد دکتر امیراسماعیل سندوزی ۹۲ساله شد

دکتر امیر اسماعیل سندوزی در کنار مرحوم دکتر اسماعیل یزدی و دکتر عزت الله خامسی

دکتر سندوزی در سال۷۷، پس از ابتلا به سرطان کام سخت و سفر ناگزیر به آمریکا برای انجام جراحی، مطب، تمامی تجهیزات، کتابخانه شخصی، نقاشی، طرح‌ها، مجسمه‌ها و دست‌نوشته‌هایش را از طریق «سازمان توسعه فضاهای فرهنگی شهرداری تهران»، به مردم اهدا کرد. در سال ۸۲ موزه‌ای که مزین به نام ایشان بود در محل مطب، با حضور مدیران شهرداری و در حضور گروهی از هنرمندان و دوستدارانشان گشایش یافت.

از جمله آثار ایشان می‌توان به دو کتاب زیر اشاره کرد:
کتاب «سرشت سرنوشتم» اتوبیوگرافی دکتر سندوزی و کتاب «آمالگام»، مجموعه نقاشی‌های ایشان در دوران درمان سرطان که دکتر ترانه سندوزی (دختر ایشان) مطالبی را در مورد هر نقاشی نگاشته‌اند.

دکتر سندوزی که هم‌اکنون در امریکا سکونت دارد و امروز ۹۲ساله شد.

بخشی از کتاب “سرشت سرنوشتم” اتوبیوگرافی دکتر امیراسماعیل سندوزی:
«اندیشیدم که درخت و انسان، هردو، در خاک و بر خاک از تخمکی به وجود می‌آیند خُرد و ناچیز، می‌رویند، رشد می‌کنند و به بار می‌نشینند. هر دو بهره‌ده و مفید هستند. هر دو در حیات طبیعت، نقشی اساسی دارند. یکی با مرگش از ثمر و فایده و کاربردش کاسته نمی‌شود. دیگری نیز به ظاهر فنا می‌شود. ولی هستند کسانی که زنده و جاویدند، شدند درس عبرتی و انگیزه حسرتی که باید به یادگار نگاهشان داشت. نبخشیدم و به کسی هدیه نکردم، زیرا به تجربه دریافته بودم که نمی‌توانم دگرباره بسازم.»

منبع:دندانه

0
دیدگاه‌های نوشته