آیا دندانپزشکی واقعاً برای محیط‌زیست خطرناک است؟

 

پایداری جهانی ۱(Global sustainability)، دغدغه شماره یک سلامت به شمار می‌رود که پیش روی کره‌ی زمین قرار دارد و پژوهشگران بر این باورند که خدمات دندان‌پزشکی در حال حاضر به شیوه‌ی پایدار ارائه نمی‌شود.

ژورنال دندان‌پزشکی جامعه و اپیدمیولوژی دهان در شماره دسامبر ۲۰۲۱ خود نتایج پژوهشی را منتشر کرده که به بررسی کمّی بار یک معاینه در یک مطب دندان‌پزشکی فرضی و تعیین عوامل اصلی آسیب‌رسان آن به محیط‌زیست پرداخته است.

در این تحقیق چرخه‌ی زیستی معاینه‌ی دندان‌پزشکی یک بیمار در یک مطب دندان‌پزشکی فرضی تحلیل شده است. تجهیزات و محصولاتی که در این پژوهش تحلیل شدند، از دانشکده دندان‌پزشکی دانشگاه مالمو واقع در سوئد تهیه شده بودند. در این مطالعه نسخه ۳.۵ پایگاه داده Ecoinvent و نسخه‌ی ۱.۱۰ نرم‌افزار ارزیابی چرخه‌ی زیستی OpenLCA مورد استفاده قرار گرفت.

نتایج این مطالعه نشان داد آثار زیست‌محیطی بالقوه‌ی یک معاینه‌ی دندان‌پزشکی در مقایسه با تأثیری که انسان در هر سال بر محیط‌زیست می‌گذارد، تأثیری حداقلی است؛ اما تعداد بالقوه‌ی معاینات دندان‌پزشکی و سایر درمان‌های دندان‌پزشکی که هر سال انجام می‌شود، دورنمای این یافته‌ها را تغییر می‌دهد. این مطالعه به برخی از راه‌هایی اشاره می‌کند که می‌توان به وسیله‌ی آن‌ها بار زیست‌محیطی معاینات دندان‌پزشکی را کاهش داد.

هدر رفت و آلودگی آب، مهم‌ترین آثار منفی زیست‌محیطی درمان‌های دندان‌پزشکی

نتایج این تحقیقات نشان داد معاینات دندان‌پزشکی اغلب به چند طبقه از آثار زیست‌محیطی از جمله کمبود آب، خورگی یا اوتریفیکاسیون آب۲ و مسمومیت‌های انسانی (تأثیرات سرطانی) منجر می‌شوند. عوامل اصلی خطرات زیست‌محیطی معاینات دندان‌پزشکی شامل صابون‌ها و شوینده‌ها، پیشبند یک‌بارمصرف، ضدعفونی کردن سطوح، ابزار استیل ضدزنگ، لباس‌ها و هدر رفت آب هستند.

بنابراین تغییرات کوچکی که می‌توان در درمان‌های روزانه دندان‌پزشکی ایجاد کرد، شامل روشن کردن ماشین‌های شستشو با ظرفیت تکمیل، استفاده از صابون‌هایی که کمتر برای محیط‌زیست خطرناک هستند و پوشیدن لباس‌هایی که پایداری زیست‌محیطی بیشتر دارند می‌شوند. لازم به ذکر است تغییر در درمان‌ها و مواد دندانی ممکن است ما را به نتایج دلخواه نرساند و پژوهش‌هایی باید برای مقایسه‌ی بار زیست‌محیطی هر یک از جایگزین‌ها انجام شود.
این مقاله به صورت کامل در دسترس عموم قرار دارد که می‌توانید با مراجعه به لینک زیر آن را مطالعه کنید:

https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/cdoe.12630

به‌طور کلی پایداری در قرن بیست و یکم، به ظرفیت زیست کره و تمدن بشری در همزیستی در کنار هم اشاره دارد. یکی از جنبه‌های تلاش برای پایداری، بررسی راه‌های کاهش تأثیر منفی انسانی بر اکوسیستم‌ها و محیط‌های سالم است که برای بقای انسان و موجودات دیگر ضروری هستند. (ویکی‌پدیا)
هوپرورش، خورگی یا اوتریفیکاسیون (به انگلیسی: Eutrophication) پاسخ اکوسیستم به افزایش بیش‌از حد مواد طبیعی یا مصنوعی در یک محیط آبی است. این مواد می‌توانند در جایگاه مواد مغذی برای ارگانیسم‌ها مانند هومین‌ها یا مواد شیمیایی مانند نیترات یا فسفات باشند که از طریق کود شیمیایی یا پساب وارد آب شده‌اند. (ویکی‌پدیا)

منبع:دندانه