مشکلاتی که فضا برای دندان ایجاد میکند
تولد دانش تازهای به نام دندانپزشکی هوا فضا
بدن فضانوردان در خارج از جو زمین شرایطی را تجربه میکند که به طور اساسی با آنچه در زمین برای ساختار بدن اتفاق میافتد، تفاوت دارد. در حقیقت به نظر میرسد، زندگی در فضا برای بدن مضر باشد، چون هم باعث سایش استخوانها میشود و هم عضلات را ضعیف و کم میکند. حجم کلسیم خون هم بالا میرود و احتمال ابتلا به سنگ کلیه را زیاد میکند و از سوی دیگر، حجم مایعات بدن کاهش مییابد و قلب را ضعیف میکند و به این ترتیب، ممکن است فضانوردها سرگیجه بگیرند و حتی غش کنند.
در این میان کمبود کلسیم جذب شده توسط بدن و کمبود مزمن آب میتواند به شدت برای دندان مضر باشد و اگر بشر به فکر اکتشافات دوردست در فضا است که مسافرتهای طولانی را میطلبد، باید برای رفع این مشکل، راهحل مناسبی پیدا کند. هماکنون فضانوردها بیشتر و بیشتر در ایستگاه فضایی بینالمللی میمانند و گاهی مدت اقامت آنها به یک سال میرسد، بنابراین خطر آسیبدیدگی دندانهایشان بالاتر میرود.
پروازهای طولانی مدت سبب میشود تا احتمال ابتلا به بیماریهایی نظیر پریودنتیت (بیماری بافتهای اطراف دندان)، پوسیدگی، پالپیت (التهاب مغز دندان) و اختلالات مفصل گیجگاهی-فکی بیشتر شود و تا وقتی هم که ماموریت فضانورد تمام نشده و به زمین برنگشته، قابل درمان نیستند. ممکن است شرایط بدتری هم پیش بیاید؛ مثل شکستن دندان که باید درد آن را تا زمان بازگشت به زمین تحمل کرد.
این مشکلات سبب شده تا نیاز به تحقیق در زمینه جدیدی به نام «دندانپزشکی هوا فضا» عیان شود، چراکه بشر از هماکنون به فکر فتح مریخ است و برای سفری به این درازی، حفظ سلامت دندانها ضروری مینماید.
یکی از نمونههای نیازمند تحقیق این است:
پیش از این مشخص شده باکتریها در محیطهایی با جاذبه کم، رفتاری متفاوت از خود نشان میدهند و بعضی از آنها چنان رشد میکنند که نظیر آن در زمین دیده نشده است. اما هنوز مشخص نیست این رفتار آنها در بدن انسان چگونه است و روی پوسیدگی دندان چه تاثیری میگذارد.
در هر حال، ناسا به فکر اجرای یک برنامه تحقیقاتی افتاده تا دریابد دندانپزشکی فضایی چگونه است و دندانپزشکان در فضا چگونه میتوانند در شرایط اضطراری، کارشان را انجام دهند. بدیهی است برای کار در فضا، به ابزارهای سادهتری از آن چه در زمین وجود دارد، نیاز است و دکتر هم باید کار در شرایط بیوزنی را تمرین کرده باشد.
منبع:دندانه