پرواز شماره ۷۵۲ اوکراین و دندانپزشکانی که هرگز به مقصد نرسیدند

 

روایتی از فقدان جامعه دندانپزشکی ایران در سقوط هواپیمای اوکراینی

پرواز شماره ۷۵۲ هواپیمای بوئینگ هواپیمایی بین‌المللی اوکراین که نام آن برای همیشه در حافظه تاریخی ایران خواهد ماند، بخش زیادی از جامعه دانشگاهی و پزشکی ایران را داغدار کرد.

این پرواز که ساعت ۶ و ۱۹ دقیقه صبح ۱۸ دی ۱۳۹۸ برابر با ۸ ژانویه ۲۰۲۰، تهران را به مقصد کییف ترک کرد، دقایقی بعد از بلند شدن، در نزدیکی صباشهر استان تهران سقوط کرد و جان تمامی ۱۷۶ سرنشین خود را گرفت. بلافاصله پس از سقوط هواپیما، سازمان هواپیمایی کشوری ایران دلیل این حادثه را نقص فنی اعلام کرد؛ اما پس از ۴ روز، یعنی ۲۱ دی ماه، سپاه پاسداران اعلام کرد در اثر یک خطای انسانی، به اشتباه با شلیک دو موشک این هواپیما را سرنگون کرده است.

از آنجا که مقصد نهایی این پرواز، پس از یک توقف در اوکراین، کانادا بود و بسیاری از جامعه دانشگاهی ایران در این کشور مشغول تحصیل، کار یا تحقیق هستند، نام تعداد زیادی از اعضاء این جامعه در بین مسافران ایرانی خودنمایی می‌کرد.

بخش اعظم مسافران ایرانی بودند

به گفته‌ی جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا از بین ۱۷۶ مسافر، ۱۳۸ نفر قصد مسافرت به کانادا را داشته‌اند. از آنجا که حدود نیمی از مسافران پرواز تابعیتی دوگانه داشته‌اند، بین آمارهایی که ایران و کانادا از مسافران ایرانی ارائه کرده‌اند، اختلاف وجود دارد؛ اما هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران، تعداد مسافران ایرانی‌الاصل این هواپیما را ۱۴۶ نفر اعلام کرد که به گزارش روزنامه فرهیختگان از این تعداد، ۱۰ نفر از فارغ‌التحصیلان دانشگاه صنعتی شریف، ۴ نفر از فارغ‌التحصیلان رشته‌های غیرپزشکی دانشگاه تهران، ۱ نفر فارغ‌التحصیل دانشگاه خواجه نصیر و ۲ نفر فارغ‌التحصیل دانشگاه علم و صنعت بودند.

از بین اعضاء جامعه پزشکی، نام ۹ نفر ایرانی در بین مسافران به چشم می‌خورد که ۳ نفر آن‌ها دندانپزشک و باقی پزشک بودند. همچنین تعدادی از اعضاء خانواده‌های پزشکان، از جمله ۲ فرزند دکتر محسن اسدی لاری، مدیرکل هماهنگی‌های بین‌الملل وزارت بهداشت هم جزو جان‌باختگان هستند.

جامعه دندانپزشکی ایران در اثر این سانحه ۴ نفر از اعضاء خود شامل ۳ دندانپزشک و یک بهداشتکار دهان را از دست داد که همگی در کانادا سکونت داشتند و کار و طبابت می‌کردند.

دندانپزشکان شناخته‌شده ایرانی که کشته شدند

در بین سه دندانپزشک ایرانی که در پرواز اوکراین کشته شدند، افراد نام آشنایی حضور داشتند. دکتر شریعه فقیهی، متخصص رشته پرودنتولوژی و استاد پیشکسوت دانشکده دندانپزشکی شیراز، یکی از این افراد بود که در سال‌های اخیر در هلیفکس زندگی و طبابت می‌کرد و به‌طور پاره‌وقت در دانشگاه مشغول تدریس بود.

از دیگر دندانپزشکان ایرانی، می‌توان از دکتر فرهاد نیکنام، دندانپزشک ۴۴ ساله نام برد که ۱۵ سال در ایران طبابت کرده و سال ۲۰۱۶ به همراه همسر و دو فرزندش به تورنتو مهاجرت کرده بود. رسانه‌های کانادایی، پس از گفتگو با خانم دکتر ساناز ولدی، همکلاسی و همکار قدیمی دکتر نیک‌نام، نوشته‌اند طبابت در کانادا خواسته‌ی ۱۰ ساله این دندانپزشک بود که قصد داشت بعد از سفر بی‌بازگشتش به ایران به آن جامه عمل بپوشاند.

دکتر ولدی می‌گوید: «من ۲۵ سال بود دکتر نیک‌نام را می‌شناختم. در اصل من و ایشان در دانشگاه هم‌کلاسی بودیم. او که پس از مهاجرت به کانادا، در تلاش برای گرفتن مدرک معتبر برای کار در تورنتو بود، هفته گذشته با من تماس گرفت و گفت امتحان Dental Equivalency (امتحان معادل دندانپزشکی) را با موفقیت پشت سر گذاشته و دیگر می‌توانیم با هم مطب بزنیم. باور نمی‌کنم او برای همیشه رفته باشد.»

دکتر پریسا اقبالیان، همسر دکتر حامد اسماعیلیون، دندانپزشک و چهره شناخته شده‌ی ادبیات ایران از دیگر دندانپزشکان نام‌آشنای پرواز ناتمام اوکراین بود که به همراه دخترش، ری‌را، برای دیدار خانواده به ایران آمده بود. این دو دندانپزشک که در تبریز درس خوانده و سال ۲۰۱۰ به کانادا مهاجرت کرده بودند، در شهر آئورورا با کمک یکدیگر یک مطب دندانپزشکی را اداره می‌کردند.

به غیر از این سه دندان‌پزشک، خانم فاطمه کازرانی، بهداشتکار دهان و ساکن ونکوور شمالی، از دیگر اعضاء جامعه دندانپزشکی بود که به همراه همسرش، در پرواز اوکراین حضور داشت. این زوج هر دو حدود ۳۰ سال سن داشتند.

این فقدان و حادثه‌ی تلخ، تأثیر وسیعی در جامعه دندانپزشکی داشت. به‌طوری که علاوه بر رسانه‌های داخلی، پایگاه‌های خبری و روزنامه‌های خارجی هم اخبار و گزارش‌های فراوانی در باب معرفی این دندانپزشکان منتشر کردند. دانشگاه‌های ایران، از جمله دانشگاه علوم پزشکی فارس و دانشگاه علوم پزشکی مازندران که استان محل تولد مرحوم دکتر پریسا اقبالیان است و همچنین جامعه دندانپزشکی ایران مراسم یادبودی برای جان‌باختگان برگزار کردند.

منبع:دندانه