۲۳فروردینی که نه خودمان قبولش داریم، نه تقویمها
دکتر مهتاب ابراهیمینژاد
غمگینترینِ پزشکها در ایران، دندانپزشکان هستند!
بچّه با هزار امید و آرزو درس میخواند و دکترِ دندان میشود و بعد این همه علماندوزی و هنرآموزی، در مهمانیها فقط «سوالاتِ پزشکی» از او می پرسند؛ در دوره ی مقدّس طرح عملکردش به «بکِش بره دکتر جان» محدود میشود و اگر دانشجوی تخصص باشد که اوضاع بدتر است و باید به این سوال پاسخ دهد که «چرا از اوّل نرفتی دندونپزشکی که مجبور نشی ۷ سال پزشکی عمومی بخونی و تازه شروع کنی به دندونپزشکی خوندن؟»
سر آخر هم یک روزِ درست و درمان برای تبریک شنیدن و هدیه گرفتن و خستگی در کردن وجود ندارد!
برای یک دندانپزشک جوان غمانگیزترینِ ماهها شهریور است!
همکلاسیهای دبیرستان که حالا هر کدام یا پزشکاند و یا داروساز به فاصله اندکی از هم تولّد «ابن سینا» و «رازی» را جشن میگیرند؛ ما میمانیم و حسرت نداشتن یک دلّاکِ نامی متولّدِ شهریور که در آن زمان دندانها را نیک میکشیده است!
منبع:دندانه