شوک یافتههای محققین بریتانیایی به جامعهی دندانپزشکی: پولیش و جرمگیری، نقشی در پیشگیری از بیماری پریودنتال ندارد
بیماری پریودنتال، بهرغم قابل پیشگیری بودن، دلیل عمدهی تهدید سلامت دهان در سراسر دنیا و همچنین عامل از دست رفتن دندانها و بروز بیماریهای سیستمیک مرتبط با عوامل بیماریزای دهانی به شمار میرود.
برداشتن بیوفیلم، راهحل اصلی پیشگیری از بیماری پریودنتال است که دستیابی به آن هم با بهداشت دهان پایدار ممکن است؛ با این حال، نقش دندانپزشکان در این بین چندان روشن و مطمئن نیست.
اغلب به پولیش و جرمگیری دندان بهعنوان راههایی برای سلامت پریودنتال اشاره میشود. این دو، بیشترین مداخلهی پیشگیرانه دندانپزشکی در سراسر دنیا هستند که با قیمت قابل توجه و به طور مرتب انجام میشوند. برای مثال در بریتانیا، این دو درمان، بیش از یکسوم خدمات دندانپزشکی سطح ۱ اناچاس را تشکیل میدهند. با این حال، برای تناوب مطلوب پولیش و جرمگیری و چگونگی توصیههای بهداشت دهان، مشاهدات بالینی قابل استنادی وجود ندارد که بتوان به این وسیله قانونگذاران و دندانپزشکان را در این باره توجیه کرد.
ژورنال دندانپزشکی بریتانیا به تازگی پژوهشی را منتشر کرده که با هدف مقایسه اثرگذاری بالینی و مزایای اقتصادی انجام جرمگیری و پولیش (S&P) با تناوبهای متفاوت در ترکیبی با انواع مختلف توصیههای بهداشت دهان (OHA) انجام شده است.
در این تحقیق، ۶۳ مطب دندانپزشکی بریتانیا که طرف قرارداد اناچاس بودند و ۱۸۷۷ بیمار بزرگسال به صورت تصادفی انتخاب شدند. در تعدادی از مطبها، بیماران توصیههای بهداشت دهان اختصاصی و در تعدادی دیگر توصیههای معمول را دریافت میکردند. توصیههای بهداشت دهان اختصاصی، با نیازهای هر بیمار متناسب و شامل شیوهی صحیح مسواک زدن و تمیز کردن بین دندانها و توافق در طرح درمان و شیوههای خودمراقبتی بودند.
علاوه بر این، بیماران به سه دسته تقسیم شدند که برای تعدادی به مدت ۳ سال جرمگیری و پولیش انجام نشد (بیمارانی که بیماری پریودنتال شدید یا بیماری پزشکی مزمن کنترل نشده (به عنوان مثال دیابت یا نقص ایمنی) داشتند از این گروه مستثنا شدند)، تعدادی دیگر هر ۶ ماه و تعدادی هر ۱۲ ماه این خدمات را دریافت کردند. در نهایت درصد سایتهای خونریزی دهنده و اعتماد به نفس بیمار در مراقبت از دندانهای خود پس از ۳ سال اندازهگیری شد.
دست آخر، مشاهده شد تفاوت مشخص و قابل توجهی در خونریزی لثه سه گروهی که پولیش و جرمگیری را با تناوبهای متفاوت دریافت میکردند و گروههایی که توصیههای بهداشت دهان عمومی یا اختصاصی را دریافت میکردند وجود ندارد.
نتایج تحقیق نشان داد پولیش و جرمگیری و توصیههای بهداشت دهان اختصاصی مختصر، هیچگونه مزایای بالینی در بر ندارد و برای بهبود سلامت دهان روشی ناکارآمد به شمار میرود. (۳۸ درصد از سایتها به رغم مداخلات ذکر شده خونریزی دهنده بودند). با این حال، عموم مردم هر دوی این مداخلات را ارزشمند میدانند.
از این پژوهش این نتیجه حاصل شد که اگر هدف از جرمگیری و پولیش، بهبود سلامت دهان است، برنامهریزیهای حاضر برای انجام این مداخلات درمانی، در اصل استفادهی نامناسب از منابع مالی به شمار میرود و میتوان در عوض، همین منابع را برای بیماران مبتلا به بیماری پریودنتال هزینه کرد. با این حال مشاهدات نشان میدهند بیماران برای پرداخت هزینه برای این درمانها مشتاق هستند. در شرایط حاضر که به دلیل پاندمی کروناویروس، نگرانیهایی در زمینه آئروسلها در دندانپزشکی وجود دارد، این مطالعه میتواند به بیماران اطمینان بدهد که در صورت عدم جرمگیری و پولیش دندانهایشان، امتیاز درمانی خاصی را از دست نمیدهند.
نسخه کامل این مقاله را در آدرس زیر مطالعه کنید.
https://www.nature.com/articles/s41415-021-2662-3?m_campaign=bdj&utm_content=040321v2#citeasutm_source=facebook&utm_medium=social&ut
منبع:دندانه