پایبندی دبیرخانه شورای آموزش دندانپزشکی و تخصصی به قانون

 

حمایت ۲۱ رییس دانشکده دندان‌پزشکی کشور از سیاست‌های دبیر شورای آموزش دندان‌پزشکی و تخصصی وزارت بهداشت

غالب کسانی که روز ۲۷ اردیبهشت ۹۶ و در جریان پنجاه و هفتمین کنگره انجمن دندانپزشکی ایران در پانل «گزارش دبیرخانه شورای آموزش دندانپزشکی و تخصصی» حاضر بودند، اطمینان داشتند با توجه به حجم گسترده پیامک‌های رد و بدل شده در بین چند گروه اجتماعی فعال در ماه‌های نزدیک به برگزاری این همایش بزرگ، شاهد تقابل آتشین گروهی از همکاران دندانپزشک فارغ التحصیل با دست‌اندرکاران حوزه آموزش دندان‌پزشکی کشور از ستاد وزارتخانه تا دانشکده‌های دندانپزشکی خواهند بود.

بیایید واقع‌بینانه و با توجه به آنچه در دو دهه اخیر بر کلان مملکت گذشته است مسائل را بررسی کرده و از تجربیات تاریخ معاصر بهره بگیریم. مشاهده اثرات سیطره هشت ساله دولت‌های نهم و دهم بر پیکره جامعه به خصوص بر زیرساخت‌های فرهنگی و اخلاقی ما را با این واقعیت تلخ مواجه می‌کند که چگونه می‌توان با فریادهای بلند، شعارهای فریبنده حمایت از قشر مظلوم و ستمدیده و رفتارهای ساختارشکنانه بر جو جامعه حاکم شد و در راستای حرکت به سوی منافع خاص و محدود، داشته‌های غنی نظیر کلان‌نگری، برنامه‌ریزی و تکریم بزرگان را آنچنان درهم فرو ریخت که در کوتاه‌ترین زمان ممکن بتوان منفعت‌گرایی گروهی و فردگرایی، ساختارشکنی و درشت گویی را به‌خوبی در کشور جا انداخت و بدین سبب بسیاری از ذخایر کشور را به حاشیه راند. بدیهی است در این دوران، دستگاه‌های آموزشی کشور نیز در تمامی حوزه‌ها از گزند این دولت‌ها در امان نماندند. حاکم شدن جو نا‌امیدی و سکوت، ستاره‌دار کردن دانشجویان و بازنشسته نمودن بسیاری از اساتید برجسته کشور و سیاست‌های پوپولیستی عوام فریبانه نظیر توسعه کمی و گذرا به‌جای توسعه همه جانبه و فراگیر به خصوص در مواردی نظیر افزایش قارچ‌گونه دانشکده‌های دندانپزشکی و یا صدور مجوز ورود به حد و اندازه دانشجویان فارغ‌التحصیل خارج از کشور تنها گوشه‌ای از ضربات جبران‌ناپذیر دولت‌های مهرورز بر پیکره سیستم آموزشی کشور در حوزه دندانپزشکی به شمار می‌آید.
به خوبی به یاد داریم که در چنین شرایطی دانشجویان و اساتید محترم حق اعتراض، اظهار نظر، بیان نظرات و پیشنهادات خود را نداشتند و مدیران ارشد با خود محوری سکّان آموزشی کشور را در فضایی بسته و سنگین در دست داشتند و تمکین محض تنها سیاست عملی همگان بود.
در سال ۱۳۹۲ مردم نجیب و شریف ایران بر اساس رهنمودهای ارزنده و دلسوزانه مقام معظم رهبری به پای صندوق‌های رأی رفتند و برای بهبود اوضاع مملکت به دولت «تدبیر و امید» رأی داده و دکتر حسن روحانی را به ریاست جمهوری اسلامی ایران برگزیدند.
با روی کار آمدن دولت یازدهم و بنا بر منوّیات ریاست محترم جمهوری می‌بایست جو سنگین و بسته دانشگاه‌ها شکسته شود، طراوت و نشاط به دانشگاه‌های کشور باز گردد. لذا، تعدادی از مدیران تازه‌نفس دولت یازدهم در وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی بر آن شدند تا با ایجاد انگیزه در میان اساتید محترم برگزاری جلسات هم‌اندیشی و برنامه‌ریزی با حضور آنان و روسای دانشکده‌ها فصلی تازه و با نشاط را در وزارتخانه بگشایند. اما نکته مهم این بود که در مقابل اثرات مخرب آن دوران و تحمیل بسیاری از تکالیف ناخواسته در کنار کاهش شدید منابع کشور، نمی‌توان به‌سادگی این قطار از حرکت ایستاده را به مسیر صحیح باز گرداند.

در این برهه خطرناک مدیران جدید با فضایی بسیار سنگین‌تر و پیچیده‌تر از قبل مواجه بودند، از یک سو تدبیر برای جبران صدمات وارده به سیستم و همزمان پاسخگویی به بسیاری از مطالبات معوقه در جامعه و صنوف مختلف. از یک سو مدیران محلی و استانی که همچنان بر طبل احداث تاسیس دانشکده جدید می‌کوبند و درخواست دندانپزشکان متخصص را دارند و از سوی دیگر، فارغ التحصیلانی که توقع دارند که در فضای جدید گشایش‌های صنفی به سرعت و شدت صورت پذیرد؛ حتی به قیمت عدم تمکین در مقابل قوانین موجود کشور. چه زیبا و در عین حال درخور تامل است مشاهده کسانی که در دورانی نه‌چندان دور در دولت‌های نهم و دهم تمام سیاستشان در قبال تمامی برخوردهای سخیف و تحمیل شده به آن‌ها حتی در مواردی که قانون از آن‌ها حمایت می‌نمود، تمکین محض و سکوت همراه با تاسی بود، در دولت یازدهم اعتراض‌های فراگیر در تمامی اشکال ممکن حتی در مواردی بود که خواسته‌شان به هر دلیل با قوانین موضوعه کشور در تعارض بود.

اطمینان داریم که تاریخ کشور همواره قدردان مدیرانی خواهد داد که در چنین دوران سخت و پیچیده‌ای که منافع افراد با منافع کلان کشور در برخی موارد در تعارض است، ضمن رعایت کلان‌نگری و تاسی بر محور برنامه‌ریزی و شاخص‌مداری، تمامی فشار‌ها را تحمل نموده و همواره منافع کلان کشور را با منافع خود و یا دیگران معاوضه ننمایند.

دکتر سعید عسگری، دبیر شورای آموزش دندانپزشکی و تخصصی وزارت بهداشت، بی‌تردید یکی از مدیران برجسته و معتقد به مشی دولت است که طی دوران مسئولیتش با احترام گذاشتن به اساتید محترم و درک جایگاه والای آنان و با برگزاری جلسات هم‌اندیشی و برنامه‌ریزی تلاش نموده است که جو نا‌امیدی و بسته گذشته را در هم شکسته و فضای امید، توسعه و پیشرفت را به دانشکده‌های دندانپزشکی کشور باز گرداند. البته این بدان معنا نیست که تمامی برنامه‌های در دست اجرای ایشان قابل نقد نبوده و صد در صد مورد تایید است؛ ولی با توجه به اطلاعات، آمار و شاخص‌های موجود می‌توان روند رو به ارتقای دندانپزشکی کشور در حوزه آموزش را مشاهده نمود.

یادمان نمی‌رود ایشان در همایش سلامت دهان و اجلاس روسای دانشکده‌های دندانپزشکی کشور در استان سمنان در مورد موضوعی خاص نظر اساتید و روسای محترم دانشکده‌های دندانپزشکی کشور را جویا شد. زمانی که با مخالفت بیشتر اعضای جلسه مواجه گردید، به آنان تمکین نموده و با صداقت و صراحت اعلام نمود نظر اعضای محترم جلسه را به اطلاع وزیر بهداشت خواهد رساند.

اینجانبان در طی دولت یازدهم حداقل در پنج جلسه جامع هم‌اندیشی، نظر خواهی و برنامه‌ریزی با ایشان حضور داشته و همیشه نظرات و پیشنهادات خود را در کمال آزادی و به راحتی ابراز داشته‌ایم. در تمامی جلسات نیز به وضوح شاهد بوده‌ایم که وی به اجراء درست و اصولی قوانین و مقررات تأکید داشته و بر نظم و انضباط سازمانی صحه گذاشته‌اند.

حضور دبیر شورای آموزش دندانپزشکی و تخصصی در کنگره ۵۷ انجمن دندانپزشکی همراه با گروهی از فرهیختگان دندانپزشکی کشور تحت قالب پانلی که نشان‌دهنده حضور هم‌افزای مدیرانی با نگاه‌های متفاوت و در سطوح مختلف در کلان تصمیم‌سازی‌ها و تصمیم‌گیری‌های دندانپزشکی کشور، برای ارایه گزارش فعالیت‌های انجام شده در چهار سال گذشته اقدامی قابل تحسین در سرفصل پاسخگویی به جامعه دندانپزشکی است. برخورد منطقی و آرام وی به برخی از تندگویی‌های افراد خاص در این نشست، نشان از نادرستی ادعاهای مطروحه در این باب است.

متأسفانه ما شاهد هم‌گرایی نامیمونی در این برهه هستیم که حتی علی‌رغم تفاوت‌ها و تضادهای محتوایی که بعضی از این طیف‌ها با هم دارند اما اهداف مشترکی را دنبال می‌نمایند. همانطوری که در سطح کشور عده‌ای با اهداف سیاسی مشخص که در انتخابات سال‌های ۹۲ و ۹۶ ناکام مانده‌اند و تخریب برنامه‌ریزی شده ریاست محترم دولت را دستور کار خود قرار داده‌اند، در سطح وزارتخانه‌ها نیز مدیرانی که اعتقاد راسخ به مشی و روش دولت دارند را نشانه رفته و تلاش می‌کنند با اعمال فشار، بهانه‌جویی، دروغ‌پردازی و وارونه جلوه دادن دستاورده‌های دولت آنان را از چرخه مدیریت کشور خارج ساخته و در حقیقت حامیان واقعی دولت را از صحنه حذف کنند و دولت را دست تنها و بی‌پشتوانه سازند. از طرف دیگر کسانی را داریم که علی‌رغم اعتقاد به فضای سازنده ناشی از انتخابات اخیر کشور به دلیل فقدان بینش کلان و تمامیت‌خواهی در حوزه مطالبات محدود صنفی خود، در غالب موارد اقلیت خود را حاکم اکثریت قلمداد نموده و‌‌ همان هدفی را دنبال می‌نمایند که گروه سیاسی اولیه دنبال می‌نمایند. این عزیزان همکار بی‌گمان به دلیل موهبت فضای باز حاصل از تدبیر دولت یازدهم، یادشان رفته در دولت‌های مهرورز سکوت اختیار کرده و مشکلات و معضلات گسترده آموزشی کشور را نادیده گرفته بودند. اما آنچه که از برخوردهای بی‌پروا، درشت‌گویی‌های گزنده و عدم تحمل ناشی از اضطراب از طرف بعضی افراد در این جلسه مشاهده شد نشان داد که این افراد در کوتاه زمانی به‌واسطه روحیه تمامیت‌خواهی که دارند حتما در مواجه با کسانی که دیگر مانند مدیرانی نظیر جناب آقای دکتر عسگری از توان مدیریتی و تحمل بالا برخوردار نیستند، به سرعت دچار استحاله شده و به پیروی از‌‌ همان روش تمکین بدون چون و چرا طی دولت‌های نهم و دهم خواهند پرداخت. از طرفی دیگر، بسیاری از این افراد بهانه‌گیر اصلاً اعتقادی به روش اعتدالی، اهداف و برنامه‌های دولت نداشته و از فضای بازی که دولت ایجاد کرده بر علیه دولت در فضای مجازی جو سازی و دروغ‌پردازی می‌کنند. به سخن دیگر، نمک دولت را می‌خورند و نمک‌دان آن را بر سر مدیران معتقد و حامیان دولت می‌شکنند.

در پایان، انتظار می‌رود دولت اعتدال با تدبیر و فراست مدیران برجسته و حامیان واقعی خود را بیش از پیش حمایت نموده و در راستای دستیابی به اهداف والای خود از تجربیات ارزنده آنان بهره برداری نماید.

منبع:دندانه