افتخارهایی که دیده میشوند، کارهایی که خوب پیش نمیروند و آدمهای پشیمانی که خوابشان نمیبرد
به مناسبت روز دندانپزشکی
افتخارهایی هستند که همیشه دیده میشوند؛ جراحیهای تمیز و بی نقص، استادهایی که همیشه تحسین میشوند، ایمپلنتهایی که درست همانجا هستند که باید باشند، فکهای تروماتیزهای که مثل پازل هر قطعهشان درست همانجا که روز اول بوده است بازسازی شده، ترمیمهایی که سختگیرترین منتقدها را هم ناامید میکند، اندوهایی که دوست و دشمن را با هم به تحسین وا میدارد و مردان و زنانی با نامهایی بزرگ در عالم دندانپزشکی، که همیشه خندان و شکستناپذیر به نظر میرسند.
اسلایدهای دندانپزشکی زیر نور پرژکتورها همیشه زیبا و فریبنده هستند، طوری که آدم یادش میرود که این شاهکارها در دهانی تنگ با تهدید هر لحظهای بزاق و تمام شدن بیحسی بیمار ساخته شدهاند، انگار که نقاشیهایی هستند که نقاش با فراغ بال و دست باز، روی یک بوم وسیع و زیر نور عالی کشیده است. انگار که همیشه میتوانی آنچه را برای بیمارت آرزو داری همانطور ساده روی بوم بیاوری…
کارهایی هم هستند که خوب پیش نمیروند؛ آدمهایی هم هستند که هیچوقت استاد خوانده نشدهاند، هیچ وقت تلالو کارهایشان زیر نور پرژکتورها آنها را به اوج افتخار نبرده است، اما شبهایی بوده است که وقتی همه مردم خوابیدهاند در تاریکی محض صورتهایشان از نور لپتاپ روشن بوده است، صورتهایی پر از خطهای نگرانی، نگرانی از یک میلیمتر کوتاه بودن اندویی که عکسش را روی لپتاپ میبینند، اندکی تماس ایمپلنت با کانال عصب، اندکی تفاوت رنگ کامپوزیت با دندان مجاور…
آدمهایی که هیچوقت استاد خوانده نشدهاند و دلشان پر است از پشیمانی، تردید و ترس. پشیمانی از اینکه کاش کمی تراش را بالاتر ختم کرده بودم، تردید از اینکه آیا ایمپلنتی که عکسش را میبینم به داخل کانال رفته است یا نه و ترس از اینکه خونریزی بیمار وارفارینی امشب او را به بیمارستان نکشاند.
مبارک باد تمام ترسها و تردیدهای مقدس که نشان از هنوز «انسان» بودن دارد.
مبارک باد تمام وسواسها و پشیمانیها و ندانستنها که نشان از هنوز بیدار بودن وجدان دارد.
مبارک باد تمام خطاهای جزئی همکاران جوان و بی نام و نشان که تمام جانشان را در پی جبران ضرر ناپیدای بیمار، آکنده از تشویش میکند.
مبارک باد شرم همکارانی که اولین ایمپلنتهایشان را میگذارند و کوچکترین نقص کارشان را با بیرحمی هر چه تمامتر قضاوت میکنند؛ همانهایی که پیام میدهند که رویم نمیشد عکس خرابکاریم را بفرستم، باور کنید تمام شب را از ناراحتی نخوابیدهام…
مبارک باد لحظههای از خود متنفر شدن، مبارک باد لحظههای خود را ناتوان دانستن.
مبارک باد لحظههای نگرانی از «ناتوانی این دستهای سیمانی».
مبارک باد پرتو نوری در دل شب بر چهرههایی پر از خطوط نگرانی.
روز دندانپزشک مبارک.
منبع:دندانه