خاطره‌بازی با دندانپزشک پرسپولیسی، دکتر محمدرضا زادمهر

 

دندان‌پزشک فوتبالیست‌ها!

کارن توفیقی/ دندانه

درست ۶۰ سال پیش بود که در اوج گرما و در نیمه تابستان در تاریخ ۱۶ مردادماه سال ۱۳۳۵ چشم به این جهان گشود. او در زندگی با دو وجه متفاوت اما مرتبط به هم دوستان زیادی برای خود پیدا کرده که طیف وسیعی از اهالی ورزش، هنر و حتی سیاست را در بر می‌گیرد. جالب است اگر بدانید «محمدرضا زادمهر»، از سن ۱۲ سالگی همزمان که عاشق فوتبال شد با خودش عهد کرد دندان‌پزشک حاذقی هم بشود تا به همنوعان خود کمک کند که از درد سخت دندان رنج نکشند. البته او در لباس ورزش هم بارها باعث شادی طیف خاصی از هموطنانش که پرسپولیسی‌ها باشند شده و توانسته آنها را با قهرمانی‌های این تیم، روی سکو و هر نقطه‌ای از خاک این مملکت غرق شادی کند. دکتر محمدرضا زادمهر بازیکن سابق پرسپولیس و تیم ملی طی این سال‌ها همواره یک پای ثابت مدیریت در باشگاه پرسپولیس بوده است و هر دولتی با هر طیف فکری که در رأس کار قرار گرفته است یک گوشه کار پرسپولیس را به این پیشکسوت خوش اخلاق و تحصیلکرده باشگاه محول کرده است؛ از سرپرستی تیم تا عضویت کمیته فنی و عضویت در هیات مدیره و سخنگوی باشگاه مسئولیت‌هایی بوده که زادمهر تاکنون به تناوب در پرسپولیس بر عهده داشته است.

یک مدیر بی‌حاشیه که عموماً رسانه‌ای نبوده و حضورش در رسانه‌ها یکنخواخت و به دور از هر گونه اظهار نظر جنجالی است. کسی که سرپرستی تیم ملی فوتبال را نیز در مقطعی بر عهده داشت.او که هم اکنون نیز عضو هیات مدیره باشگاه است خاطرات جالب و مشترکی از دنیای فوتبال و تخصص دندانپزشکی خود دارد.
خاطره بازی با این دکتر کاملاً ورزشی از قدیم، او را به روزهای جوانی و دوران خوبی برد که همکاری ویژه‌ای با کمیته ملی المپیک هم داشت و همه قهرمانان ورزش این مملکت با او سروکار داشتند.

متن کامل این گفت‌وگوی نگین دندان‌پزشکی با این دندان‌پزشک فوتبالیست را بخوانید:

*آقای دکتر زادمهر! چه شد که به رشته دندان‌پزشکی علاقه‌مند شدید؟
کلید این موضوع در نوجوانی‌ام خورد. وقتی که ۱۲ سال بیشتر نداشتم. روزی که مادرم از درد دندان شرایط خوبی نداشت من با او همراه شدم تا به مطب دندان‌پزشکی برویم. در آن مدت که در صف اتاق، انتظار رفتن به داخل مطب را می‌کشیدیم من به دقت به آنهایی که وارد اتاق دکتر می‌شدند و بعد از مدتی بیرون می‌آمدند، نگاه می‌کردم. هر کس از اتاق خارج می‌شد، زیر لب با خودش یا به همراهش این جمله را می‌گفت که «خدا پدر و مادر آقای دکتر را بیامرزد» و وقتی این جمله بارها تکرار شد، حس کردم دوست دارم من هم در این زمینه کار کنم و همانجا تصمیم گرفتم که درسم را تا دریافت مدرک دندان‌پزشکی ادامه دهم و البته لطف خدا شامل حالم شد و توانستم به خواسته‌ام برسم.

*دندان‌پزشکی قبول شدید؟
آن دوران مانند حالا نبود. جالب است بدانید با نمره‌ای که داشتم، می‌توانستم در ۱۰ رشته ادامه تحصیل بدهم و حتی در مقطعی دانشجوی رشته پزشکی شده بودم، ولی دلم با این رشته بود و دوست داشتم دندان‌پزشک شوم. اتفاقاً در دورانی که برای پرسپولیس بازی می‌کردم یک پیشنهاد از تیم ابومسلم داشتم و می‌توانستم به مشهد بروم و آنجا در رشته دیگری ادامه تحصیل بدهم، ولی این کار را نکردم.

*خیلی از هم‌دوره‌ای‌های شما تحصیلات عالیه ندارند و برخی هم مانند شما تا بالاترین مدارج آن را طی کرده‌اند. چه شد که توانستید در آن دوران تا این مقطع ادامه تحصیل بدهید؟
خب من در خانواده‌ای متولد شده بودم که با موضوع پزشکی و تحصیل غریبه نبود. پدر من دکتر داروساز بود و این برایم سخت نبود که درسم را ادامه بدهم. آن‌ها به خوبی مرا حمایت می‌کردند و من هم در محیطی زندگی می‌کردم که همه اهل مطالعه و تحصیل بودند.

*ورزش مانع از درس خواندتان نمی‌شد؟
خیر! آن زمان تفریحات و سرگرمی مانند الان تا این حد فراگیر نبود که بخش اعظم زندگی‌مان را به خودش اختصاص بدهد. اتفاقاً بخشی از تفریح ما همین درس خواندن بود.

*چرا الان گرایش به رشته پزشکی یا در کل تحصیل در رشته‌های این‌چنینی بین ورزشکاران فوتبالیست کمتر شده است؟ بین هم‌دوره‌ای‌های شما کم دکتر و مهندس نداریم؟!
چون ورزش حرفه‌ای شده است. آن زمان باشگاه‌ها مانند حالا بازیکن را تقریباً تمام‌وقت در اختیار نداشتند و سطح تمرینات و برنامه‌های بدنسازی تا این حد بالا و فشرده نبود که بازیکن مجبور باشد روزی ۵ تا ۶ ساعت و بعضاً چند روز را در اختیار باشگاه باشد. فرصت داشتیم و کاری هم نبود که انجام بدهیم و همه هم می‌خواستند تحصیل کنند.

*خود شما تا چه اندازه به این موضوع اهمیت می‌دهید؟
خیلی. همین حالا هم وقتی ببینم بازیکنی در حال تحصیل است، برایش فرصت‌های بیشتری ایجاد می‌کنم تا بتواند درسش را بخواند.

*مورد مشابهی در ذهن دارید؟
بله! خیلی زیاد است. یادم می‌آید زمانی که سرپرست تیم ملی بودم به بچه‌هایی که امتحان دانشگاه داشتند یا باید سر کلاس می‌رفتند، می‌گفتم که حتماً این کار را انجام بدهند و حتی اگر خودشان هم نمی‌خواستند این کار را انجام بدهند، تهدیدشان می‌کردم که در صورت نرفتن به دانشگاه، اجازه تمرین کردن ندارند.
همین حالا کیوان ریاحی که عضو تیم ملی بسکتبال است، با دو متر و ۱۸ سانتی‌متر قد دانشجو است و چندی قبل در رابطه با تحصیلش درخواستی از من داشت که کمکش کردم تا در دانشگاه مشکلی برای درس‌هایش به وجود نیاید. در پرسپولیس هم که بودم پژمان جمشیدی دانشجو بود و همیشه به او توصیه می‌کردم که از درسش غافل نشود.

*تا به حال موردی برایتان به وجود آمده که در حین بازی نیاز باشد تا از تجربیات پزشکی‌تان استفاده کنید؟
بارها اتفاق افتاده است. یک‌بار یادم می‌آید در حین بازی با جواد اله‌وردی به هوا بلند شدیم تا سر بزنیم که دو تا از دندان‌های جواد شکست و از دهانش بیرون افتاد. همان‌جا دندان‌هایش را برداشتیم و با یک پانسمان موقت تا آخر بازی ادامه دادیم و بعد از بازی مستقیم به مطبم رفتیم و هر دو دندانش را سرجایش چسباندم و مشکلش برطرف شد. از این کارها کم نبوده است. در خلال مسابقات سر و صورت به ویژه لب و دندان بارها مورد اصابت ضربه قرار می‌گیرد و باید به آن رسیدگی کرد.

*مورد دیگری هم به یاد دارید؟
بازی‌های هیروشیما بود که وحید هاشمیان بر اثر برخورد با بازیکن حریف دوتا از دندان‌هایش ضربه شدیدی خورد ولی بلافاصله اقدام کردم و نگذاشتم آنها را از دست بدهد. دکتر دادکان هم آنجا بودند و در جریان کامل این موضوع قرار دارند. در همان بازی‌ها یک دوچرخه سوارمان هم بود که از ناحیه دندان دچار مشکل شد و آسیب‌دیدگی‌اش را برطرف کردم.

*مشتری غیرورزشی هم دارید؟
البته. مطب من از صبح تا شب تقریباً یکسره باز است و غیر از اهالی ورزش بسیاری از گزارشگران تلویزیونی یا رادیویی و هنرمندان سینما و تلویزیون هم به مطب می‌آیند و مشکلاتشان را با ما در میان می‌گذارند و من هم در خدمتشان هستم.

*خواننده‌ها هم در این میان هستند؟
بله، من اگر اسم نمی‌برم به خاطر این باشد که ممکن است آن‌ها دوست نداشته باشند ولی یکی از آنهایی که همه از آن مطلع هستند، فریدون آسرایی است که کارهای دندانش را در مطب من انجام می‌دهد.

*شما با کمیته ملی المپیک هم همکاری داشته‌اید؟
در چندین مقطع و در چندین دوره بازی‌های آسیایی و المپیک، با کمیته ملی المپیک همکاری تنگاتنگ داشتم و همین حالا در مطبم پرونده پزشکی بسیاری از ورزشکاران و قهرمانان این مملکت از حسین رضازاده‌ و آرش میراسماعیلی بگیرید تا ورزشکارانی که شاید کمتر اسامی‌شان را شنیده باشید، همه و همه تحت نظر من کارهای دندان‌پزشکی‌شان را انجام داده‌اند.

*هنوز هم با فوتبالی‌ها ارتباط دارید؟
بپرسید با کدامشان ارتباط ندارید. (می‌خندد) فکر می‌کنم این سؤال بهتر باشد.

*خب با کدامیک از فوتبالی‌ها ارتباط ندارید و به مطبتان رفت‌وآمد ندارند؟
این بهتر شد! چون باید به جوان‌ترها و تازه‌واردها اشاره کنم که به مطب من نمی‌آیند ولی از قدیمی‌ترها همه با من کار می‌کنند و خودشان یا خانواده‌شان از مراجعین مطب من هستند. کریم باقری، دکتر دادکان، مهدوی کیا، مایلی کهن و خیلی‌های دیگر هستند که اگر بخواهم اسم ببرم باید تا فردا کل پرونده‌هایم را بیرون بریزم. در برهه‌هایی که با کمیته ملی المپیک همکاری داشتم، همه ورزشکاران رشته‌های مختلف که کار دندان‌پزشکی داشتند به من مراجعه می‌کردند یا قبل از اعزام همه آن‌ها را ویزیت می‌کردم که اگر مشکلی دارند، برطرف کنیم تا در حین مسابقات از این نظر برایشان مشکلی به وجود نیاید و مانع از حضورشان با تمام قدرت نشود.

*با این حساب مطبتان شعبه‌ای از کمیته ملی المپیک است؟
بسیاری از عزیزان و افتخارآفرینان ایران در رشته‌های تکواندو مانند هادی ساعی که مدال طلای المپیک را هم دارد، از کسانی بودند که برای اعزام به مسابقات با من سروکار داشتند.

*با کشتی گیران هم سروکار داشتید؟
زمانی که محمدرضا طالقانی رئیس فدراسیون بود، حتی در حین برگزاری مسابقات بین‌المللی که در ایران میزبانی بر عهده ایران بود به کشتی گیران خارجی هم کمک می‌کردم و مشکلات آنها را درمان می‌کردک. کشتی یکی از رشته‌هایی است که در آن صدمه‌دیدگی از ناحیه سروصورت و دندان زیاد است.

*هزینه‌ای هم دریافت می‌کردید؟
به‌هیچ‌وجه! در تمام اردوهای ورزشی یا زمانی که در فدراسیون پزشکی برای همکاری با این فدراسیون برنامه‌ای داشتیم هیچ هزینه‌ای از ورزشکاران نمی‌گرفتم و اینکه با کمیته ملی المپیک برای خدمت به قهرمانان این مملکت کار می‌کردم باعث افتخارم بود.

*در این مدت چرا برای همکاری با فدراسیون پزشکی اقدام نکردید؟
اتفاقاً چند بار به بنده پیشنهاد ریاست این فدراسیون شد ولی هر بار می‌گفتم که حرفه من طبابت است نه ریاست و البته همیشه به این موضوع اشاره داشتم که افراد کار بلدتر و بهتر از من هستند که می‌توانند از این طریق در خدمت جامعه ورزش این مملکت باشند و من هم هر زمان به حضورم نیاز باشد در خدمت ورزش خواهم بود که این‌طور هم شد. البته این فقط در این زمینه نبود بلکه در فدراسیون فوتبال هم در چند نوبت به من این پیشنهاد شد که برای ریاست بر این فدراسیون جلو بروم، ولی خودم نخواستم.

*اما از فوتبال هم دور نبودید؟!
هرگز! فوتبال بخش جدانشدنی از زندگی من است و اگر هم حالا می‌بینید که در هیات مدیره باشگاه پرسپولیس حضور دارم، به این دلیل است که حس کردم به حضورم نیاز است. گاهی هم در کسوت سرپرستی یا مدیریت تیم با پرسپولیس یا دیگر تیم‌ها کار کرده‌ام و این باعث خوشحالی است که بتوانم از ورزش دور نباشم.

*هنوز هم ورزش می‌کنید؟
ورزش بخش اصلی کارهای روزمره من است. برای اینکه بتوانم ساعت‌ها کنار صندلی مراجعانم بنشینم و کار کنم، باید بدنی داشته باشم که زود خسته نشود و از پس این همه کار بربیایم و این میسر نمی‌شود مگر با داشتن بدنی سالم و آماده. هرگز ورزشم را ترک نکرده‌ام. شاید گاهی شده که چند روز مطب تعطیل بوده ولی ورزش را هرگز برای خودم تعطیل نمی‌کنم چون اعتقاد دارم که عقل سالم در بدن سالم است. ضمن اینکه من از دوران کودکی و دانشگاه همیشه با این فضا بوده‌ام و هنوز هم هستم.

*مراجعین استقلالی هم دارید؟
بهتاش فریبا، سعید مراغه چیان و خیلی‌های دیگر از دوستان قدیم من که استقلالی هستند، هنوز هم به مطب می‌آیند و بیرون از اینجا هم با یکدیگر ارتباط داریم. برای هم کری هم می‌خوانیم. (می‌خندد)

*پیش آمده خارج از وقت اداری دوستان فوتبالی‌تان از شما کمکی بخواهند؟
البته، یادم هست محمود خوردبین که یک شب برای بازی با پیشکسوتان به سالن رفته بود، از ناحیه دندان دچار شکستگی شد و ساعت ۱۱ و نیم شب به من تلفن کردند که این مشکل پیش آمده است. من هم فوری به سمت مطب حرکت کردم و خوردبین را هم به آنجا آوردند و تا یک بامداد روی دندانش کار کردم تا مشکلش برطرف شد. یک بار هم حسن صادق زاده، کاپیتان اسبق تیم ملی بسکتبالمان شب قبل از اعزام تیم به بازی‌های آسیایی با مشکلی مواجه شد و محمود مشحون، شبانه با من تماس گرفت و او را نیمه شب به مطب آوردیم. دندان عقلش درد گرفته بود و باید کشیده می‌شد ولی هر جا رفته بود، نتوانسته بودند دندانش را بکشند. آن شب با جراحی دندانش را از دهان خارج کردم و فردای آن روز هم به بازی‌ها اعزام شد و در رقابت‌ها هم شرکت کرد.

*تدریس هم می‌کنید؟
بله! الان ۳۵ سال است که در دانشگاه تدریس می‌کنم و البته بازنشسته هم شده‌ام ولی همچنان این کار را دوست دارم و ادامه می‌دهم. شکر خدا در این سال‌ها دو بار هم از من به عنوان پزشک برتر ایران تقدیر شده است. انتخابی که دلایلی زیادی دارد و یکی از آنها این است که هیچ پرونده شکایتی از بیماران وجود نداشته است. این باعث افتخار است که با این حجم از مراجعه که در زمینه‌های مختلف کاری از جمله ورزش، هنر، سیاست و… داشته‌ام تا به حال یک مورد هم کسی ناراضی از مطب بیرون نرفته است.

*از اوضاع تیم محبوبتان رضایت دارید؟
شکر خدا همه چیز خوب است. ما فصل قبل هم همین تیم را داشتیم ولی کمی دیر موتورش گرم شد و حالا به این دلخوشیم که از ابتدای لیگ کار را با قدرت آغاز کرده و بنده و سایر دوستان در هیات مدیره تنها دغدغه‌مان این است که این تیم در لیگ به خواسته هواداران که قهرمانی است، برسد.

منبع:دندانه