۱۰ نکته درباره انجام درمان دندانپزشکی برای بیماران نابینا

 

چشم باز برای درمان دندان روشندلان

بینا کن دل بآشنایی
روزآور شب بروشنایی (نظامی گنجوی)

درمان دندانپزشکی برای اغلب بیماران ما خوشایند نیست. این درمان تجربه‌ای از وسایل عجیب، حس تماس و لمس ناخوشایند، طعم‌ها، بو‌ها و صداهای آزار دهنده است. در این میان دندانپزشک با بیمارانی مواجه می‌شود که ممکن است دچاراختلال یک یا بیش از یکی از حواس پنج گانه باشند. انجام درمان دندانپزشکی برای این دسته از بیماران با ظرافت‌ها و در عین حال دشواری‌هایی همراه است. در این قسمت به توصیه‌هایی در مورد درمان دندانپزشکی بیماران نابینا می‌پردازیم. با رعایت پاره‌ای نکات می‌توان تجربه درمانی دلچسب و با پیامد مطلوب برای بیماران با مشکلات بینایی را داشت.

۱- همیشه برای بیمارانی که علاوه بر مشکل دندانی بار توانی مضاعفی قرار است بر کار شما تحمیل کنند، ارجاع را در نظر داشته باشید در صورت پذیرش کردن بیمار وشروع درمان شما موظفید که وقت بگذارید و کار خود را به نحو احسن تمام کنید. مشکلاتی مثل عدم همکاری بیمار (به دلیل نقص عضوی یا حسی) نمی‌تواند بهانه‌ای برای ارائه کار زیر حد استاندارد باشد.

۲- خودتان را به جای بیمار بگذارید: «دنیایی تاریک… روی یونیت نشسته‌اید و تصوری از محیط پیرامونتان ندارید. صدای توربین… چیز‌هایی که داخل دهانتان فرو می‌رود و آزارتان می‌دهد…» پس‌‌ همان اول کار با بیمار صحبت کنید، خلاصه‌ای از تمام کارهایی که قرار است انجام دهید ارائه کنید و با حوصله به سوالاتش جواب دهید. با بیمار خود ارتباط کلامی برقرار کنید. هنگام ورود با او دست بدهید ونام کوچکش را یاد بگیرید

۳- کاربرد تکنیک Tell show do در کتاب‌های اطفال برای جلب همکاری کودکان به عنوان یک روش موثر تاکید شده است. برای بیماران روشندل پیشنهاد می‌شود، همین روش را به صورت مدیفیه شده و تجسمی استفاده کنید (نامش را همین جاTell، describe، do می‌گذاریم!) سعی کنید هر کاری صورت می‌دهید قبل از انجام توصیفی از آن (طوری که بیمار قادر به تجسمش باشد) ارائه کنید. معمولا بیماران نابینا قدرت تصور بالایی دارند و به راحتی می‌توانند با واژگان شما ارتباط ادراکی برقرار کنند.

۴- به جزئیات اهمیت دهید: خمش ساکشن معمولا گوشه لب بیمار را اذیت می‌کند، نوک ساکشن مخاط بیمار را زخمی می‌کند (هر از گاهی ساکشن را جابجا کنید)، ورود غیر منتظره سوزن بی‌حسی برای کسی که نمی‌بیند بسیار دردناک است (قبل از ورود سوزن اخطار دهید، از تکنیک دیسترکشن استفاده کنید). جابجا کردن پوزیشن یونیت برای بیمار نابینا می‌تواند بسایر پراسترس باشد (قبل از تغییر موقعیت یونیت او را در جریان قرار دهید). پوآر هوا و توربین وسایل ترسناکی ممکن است به نظر برسند (آن‌ها را برای بیمارتوصیف کنید). وارد کردن اولین فایل در دندان وایتال ممکن است تجربه وحشتناکی باشد (بیمار را برای احتمال درد آماده کنید)

۵- بیماران نابینا عادت دارند با زبانشان چیزهایی که داخل دهانشان می‌برید لمس و جابجا کنند. اگر سرسوزن و یا هیت کریر داخل دهان برده باشید ممکن است زبان بیمار را با خطر آسیب مواجه کنید. هنگام وارد کردن وسیله داغ یا تیز به دهان بیمار، به بیمار اخطار دهید زبانش را جابجا نکند. توصیفی از از چیزی که داخل دهان بیمار می‌برید ارائه کنید تا کنجکاوی بیمار برطرف شود.

۶- رابطه برای همه بیماران استاندارد درمانی است ولی برای بیماران با مشکلات بینایی فایده مضاعف دارد. بیماران نابینا به رابردم سازش می‌یابند. ضمن اینکه با تحریک کمتر مخاط بیمار، استرس کمتری به بیمار وارد می‌شود.

۷- حتما یک قرار ارتباطی با بیمار داشته باشید. بیمار در صورت هر گونه درد یا ناراحتی بتواند با علامت دست و غیره… شما را مطلع کند. این علامت قرار دادی علاوه بر اینکه می‌تواند جای ارتباط چشمی بیمار و دندانپزشک را پر کند، اعتماد بیمار را افزایش داده و استرسش را هم کاهش می‌دهد.

۸- از تجهیزات کمکی استفاده کنید. آپکس یاب می‌تواند تعداد رادیو گرافی‌های شما را کاهش دهد. سیستم‌های چرخشی اندو سرعت درمان شما را افزایش می‌دهند. دستگاه رادیو گرافی پرتابل باعث می‌شود کمتر مجبور به جابجا کردن بیمار شوید. ساکشن قوی و دستیار متبحر هم در راحتی کار شما برای این بیماران بسیار موثر است.

۹- در حین درمان با بیمار صحبت کنید. هر از گاهی به بیمار استراحت بدهید. از او در مورد احساسی که حین درمان دارد و مشکلات احتمالی‌اش سوال کنید. اجازه دهید در صورت احساس نیاز بیمار دهانش را بشورد (برخی بیماران حتی ذرات خیلی کوچک را دهانشان نمی‌توانند تحمل کنند) نیاز به دستشویی رفتن یا نیازبه پاسخ به تلفن می‌تواند بیمار شما را بی‌قرار کند. در نظر بگیرید کاربردی که تلفن همراه برای یک بیمار نابینا می‌تواند داشته باشد با نیاز‌های یک فرد عادی متفاوت است. لذا از بیمار نخواهید که موبایلش را روی یونیت خاموش کند.

۱۰- توصیه‌های بهداشتی لازم را برای بیماران با ناتوانی بینایی ارائه کنید. در صورت وجود همراه، به بیمار و همراه او هر دو توضیحات شفاهی و عملی را ارائه دهید و همراه یا قیم بیمار را درگیر وظایف بهداشتی نمایید. بیشتر بیماران با ناتوانی بینایی، اطلاع صحیح عملی از روش‌های بهداشت دهان ندارند و آموزش عملی استفاده از مسواک، خمیر دندان و توصیه به استفاده از دهانشویه می‌تواند کمک بسیار موثری باشد.

منبع:دندانه