چرا ۲۳ فروردین‌ماه مهم است؟

 

مهندس فرهاد هندی
جامعه جهانی به سرعت در حال تغییر است، به واقع که حالا با یک “کلیک” می‌توان سِیری در مکان داشت، الآن همه چیز جور دیگری است، ما در کجای این تغییرات ایستاده‌ایم؟
روند جهان ثابت کرد ما مجبور به تن دادن برای تغییر هستیم، یا تغییر را خودمان آغاز می‌کنیم و یا با پایان یافتن ما تغییر آغاز خواهد شد.
چند روزی از “روز دندانپزشکی” گذشته و شاید همین امر سبب نگاهی به گذشته شود، حالا که در آینده گذشته هستیم با نگاه به عقب می‌توان دریافت چه مسیری را طی کرده‌ایم، ما چقدر برای روزها و مناسبت‌ها از جمله “روز دندانپزشک” ارزشی بیش از تبریک‌های رایج و گل و شیرینی قائل هستیم؟
روز دندانپزشکی هرساله بحث‌های زیادی را پیرامون خود به همراه دارد چرا که عده‌ای معتقد هستند این روز، برای بهداشت عمومی دندان است و به طور کیفی اشاره‌ای به “دندانپزشک” ندارد.
اما چرا این روز حائز اهمیت است؟
از حضور دندانپزشکان در ایران قریب به صد سال می‌گذرد، در حالی که اولین دندانپزشکانِ بومی که در ایران تربیت شدند مربوط به سال ۱۳۳۵ بود، از طرفی برخلاف نیاکان ما و همینطور بقراط و ارسطو که اشاره‌هایی به ترمیم‌های دندان داشته‌اند اما سده ۱۷ میلادی مبدأ تخصص شناخته شدن دندانپزشکی بود.
اولین رسالت «روز دندانپزشکی»، قدردانی از زحمات دندانپزشکان ارزنده و مشخص کردن مسیر آینده است، مسیری که اگر تا به امروز درست و واضح مشخص شده بود قطعا جایگاه دندان، دندانپزشک و دندانپزشکی بهتر از امروز بود.
از طرفی وقتی به گذشته دندانپزشکی ایران نگاه کنیم، متوجه پیشرفت‌های مهم می‌شویم اما از طرف دیگر به نظر می‌رسد اوضاع دندانپزشکی هم شبیه اکثر حوزه‌های دیگر دچار نوعی سردرگمی است.
جامعه‌ای که همیشه مشکلات اقتصادی کم یا بیش پای ثابت زندگی مردم‌اش بوده است، نیازمند دریافت حداقل‌های آموزشی بهداشت بالاخص بهداشت دندان است.
سالیان گذشته در این روز دانشجویان دندانپزشکی به مدارس می‌رفتند تا دندان‌های دانش‌آموزان را در خلال آموزش‌هایی اولیه معاینه کنند همچنین برخی از شرکت‌های تجهیزات پزشکی به این مناسبت جوایزی در نظر می‌گرفتند، دانشکده‌های دندانپزشکی هم تبریکی در حد پذیرایی به دانشجوها می‌گفتند.
اما آیا سهم مردم، دانش آموزان و دندانپزشکان آینده تنها همین است؟ از همه مهمتر، دندانپزشکان حرفه‌ای که سالها در این شغل کار کرده‌اند کجای این روز ایستاده‌اند؟
این تواتر و سیکل معیوبِ چند دهه گذشته که هرسال هم کمتر شده است تنها سبب کمرنگ کردن زحمات واقعی دندانپزشکان و رسالت‌های آنها و هر چه فرو خفته‌تر کردن نیاز جامعه به پیشگیری و آموزش‌های اولیه جهت بهداشت دندان‌ شده است.
از طرفی عدم توزیع صحیح دندانپزشکان، عدم توزیع صحیح مدارس و نبود هیچ آموزش بهداشتی مکفی در پایه دبستان نیاز و نقش جامعه کنونی ایران را به حضور هر چه پر رنگ‌تر دندانپزشکان نشان می‌دهد.
به موازات تمام این‌ها، نبود بیمه ‌درمانی برای بیماران دندانی، افزایش فزاینده مواد و وسایل دندانپزشکان و واردات مواد مورد نیاز مزید بر علت شده است تا هزینه‌های درمانی افزایش داشته باشند اگر چه این افزایش‌ها در نظر کم هستند اما در جامعه‌ای که مردم دغدغه اولیه‌شان سفره است هزینه‌های دیگر برای آنها گران است.
موضوعی که به سادگی باعث مراجعه دیر بیماران به دنداپزشکان و صرف زمان و هزینه بیشتری می‌شود؛ عده‌ زیادی هم که هرگز رنگ دندانپزشک را در طول حیات خود نمی‌بینند، از طرفی با مراجعه دیرهنگام یا عدم مراجعه دنداپزشک هم به تناسب مجبور است وقت بیشتری را به بیمار اختصاص دهد.
اگر فرهنگ‌سازی متقابلی توسط ارکان قدرت میان جامعه و دندانپزشکان شکل گرفته بود، به کرات اوضاع از شرایط کنونی بهتر بود.
فراموش نکنیم دندانپزشکی شغلی سخت و عمدتا با عمر کاری کم است، آرتروز گردن و دست از شایع‌ترین مشکلات دندانپزشکان است البته که نقطه نظر ما دندانپزشکان متعهد و کار درستی هستند که در راه سلامت دندان قدم بر می‌دارند نه لزوما هر کسی که به دندانپزشکی مشغول است.
بهتر است برای تغییرات خودمان را آماده کنیم، همین الآن هم دیر شده است، چرخه احترام، آموزش، ساخت تجهیزات و درمان منتظر ما نمی‌ماند پس بهتر است خودمان را هر چه سریع‌تر به آن برسانیم.

منبع:دندانه