روزه‌نداران!

 

آنان که به جان عاشق ماه رمضانند/ از خاتمه این مه زیبا نگرانند

از غصه برچیدن این خوان الهی/ بسیار حزینند و به تن جامه درانند

یک ماه چو گل‌های چمن، سبز و بهاری/ اینک نگران منتظر فصل خزانند

چون رفته ز کف فرصت غفران و انابه/ نالان و پریشان همه از پیر و جوانند

گویند که ای کاش چهل روز بد این ماه/ تا توشه بسیار گرفتن بتوانند

اینان که ز درگاه خدا طالب گنجند/ الحق خودشان روی زمین گنج نهانند

هرچند در این روز بسی زار و غمینند/ یا از سر حسرت سر انگشت گزانند

هستند به صد گونه زبان لایق تبریک/ ایشان که به حق نوگل بستان جنانند

اما ز دگر سوی در این دار مکافات/ هستند کسانی که چو من بی‌خبرانند

یک روز بخوردند و سپس روز دگر را/ افطار نمودند عجب بی‌بصرانند

ایشان که نبردند نصیبی ز چنین ماه/ از خاتمه‌اش نغمه‌گر و دست فشانند

پس عید مبارک به همه روزه‌نداران/ کز رفتن این ماه بسی شاد دلانند

منبع:دندانه