Tooth Fairy یا پری دندانی چیست؟

 

نگاهی به باورهای رایج درباره دندان‌ شیری در فرهنگ‌های مختلف

روز ۲۲ آگوست در امریکا روز ملی پری دندانی نام‌گذاری شده است و انجمن دندان‌پزشکی امریکا در این روز برنامه‌های آموزشی مختلفی به خانواده پیشنهاد می‌دهد

ملیکا بهزادی با همکاری هستی کافیه

پری دندانی، مانند آنچه از اسمش به نظر می‌آید، شخصیتی خیالی در دنیای کودکان است که بیشتر در فرهنگ عامه کشورهای انگلیسی زبان رواج دارد، اما محدود به آن‌ها نیست. در این کشورها، والدین به کودکان می‌گویند وقتی دندان‌های شیری‌شان افتاد، آن‌ها را زیر بالشتشان بگذرند تا پری دندانی بیاید و آن را با مقداری پول عوض کند.

افسانه پری دندانی از کجا می‌آید؟

در شمال اروپا، سنتی کهن به نام “قیمت دندان” مرسوم بوده است. در این رسم، وقتی اولین دندان شیری کودک می‌افتاد، پدر و مادرها به او مبلغی پول هدیه می‌دادند. این هدیه آرام آرام در کشورهای مختلف، بسته به شرایط اقتصادی خانواده‌ها، مبلغی که والدین دیگر در آن طبقه اجتماعی به کودکانشان هدیه می‌دادند و سایر عوامل، تغییراتی کرد و امروزه در کشورهای مختلف، اشکال متفاوتی به خود گرفته است. برای مثال، براساس تحقیقی که Visa Inc سال ۲۰۱۳ انجام داد، کودکان آمریکایی به طور متوسط برای هر دندان شیری خود از پدر و مادرشان سه دلار و هفتاد سنت هدیه دریافت می‌کنند. در این کشور، ۲۲ آگوست «روز ملی پری دندانی» است و انجمن دندان‌پزشکی آمریکا (ADA) همه ساله برنامه‌هایی برای بزرگداشت این روز برای کودکان پیشنهاد می‌کند.
البته در قرون وسطی، افسانه‌های دیگری هم در مورد دندان‌های شیری کودکان رایج شد. برای مثال، در انگلستان به بچه‌ها یاد می‌دادند تا دندان‌های شیری‌شان را برای خلاصی از عذاب پس از مرگ بسوزانند و اگر این کار را نکنند، تا ابد باید در دنیای پس از مرگ دنبال دندان‌هایشان بگردند. باید گفت یک دلیل دیگر برای این کار، ترس از سحر و جادو بود. چرا که آن زمان در اروپا چنین تصور می‌شد که اگر یک ساحر به دندان کودک دست پیدا کند، بر او تسلط می‌یابد.
در آن دوران، وایکینگ‌ها هم مانند انگلیسی‌زبان‌های امروزی به فرزندشان پول می‌دادند و در فرهنگ اسکاندیناوی گفته می‌شد دندان شیری کودک یا هر چیز دیگری که متعلق به او باشد، در نبردها خوش‌شانسی می‌آورد. بنابراین پدرها دندان فرزندانشان را به گردنشان می‌آویختند، اما آنچه امروز به عنوان افسانه پری دندان مشهور است، برای اولین بار سال ۱۹۰۸ در روزنامه Chicago Daily Tribune و در بخش نکات خانگی به همین شکل امروزی مطرح شده است.

پری دندانی چه تأثیری روی کودکان دارد؟
تحقیقات نشان می‌دهند بعد از اینکه کودکان از دنیای ساده‌انگارانه خود بیرون می‌آیند و پی می‌برند که پری دندانی افسانه‌ای بیش نبوده است، نسبت به آن دید مثبتی دارند و هفتاد و پنج درصد از آن‌ها، در بزرگسالی می‌گویند این قصه را دوست داشته‌اند. بیست درصد در این مورد نظری ندارند و تنها سه درصد می‌گویند علاقه‌ای ندارند فرزندان خود را هم به این رسم خو بدهند.
والدین از پری دندانی، به عنوان راهی برای لذت‌بخش کردن روند از دست دادن دندان‌های شیری برای فرزندانشان استفاده می‌کنند و می‌گویند به این ترتیب، تحمل ترس یا درد برای آن‌ها راحت‌تر می‌شود. در ضمن، پذیرفتن این افسانه از سوی کودکان، برای مادران نشانه‌ این است که فرزندشان رشد ذهنی منطقی دارد و به عنوان یک کودک، هنوز از دنیای بی‌خبری و ساده‌انگارانه خود خارج نشده است. کودکان به طور معمول، بین سنین پنج تا هفت سالگی، متوجه می‌شوند پری دندانی هم مثل بابا‌نوئل یک شخصیت افسانه‌ای است.
ویکی لی لانسکی(Vicki Lee Lansky)، نویسنده آمریکایی، به والدین توصیه می‌کند که برای استفاده از ظرفیت‌های این افسانه، به کودکانشان بگویند پری دندانی برای یک دندان سالم بسیار بیشتر از یک دندان‌ پوسیده پول می‌پردازد. تعدادی از خانواده‌ها هم برای رسیدن به این هدف، از سوی این پری مهربان زیر بالشت کودکشان توصیه‌های مربوط به بهداشت دهان می‌گذارند. البته تحقیقات هشدار می‌دهند که ممکن است این افسانه‌ها در آینده در فرد، سندرم تفکر کاسب‌کارانه ایجاد کنند.

مردم کشورهای دیگر با دندان‌های شیری کودکان چه می‌کنند؟
افسانه پری دندانی فقط محدود به کشورهای انگلیسی‌زبان نیست، بلکه این دندان شیری سر دراز دارد! برای مثال در کشورهای اسپانیایی زبان، دندانی که کودک زیر بالشت‌اش گذاشته است را با یک هدیه عوض می‌کنند. در ایتالیا به جای آن یک میکی موس یا به زبان ایتالیایی Topolino می‌گذارند. فرانسوی‌ها به جای پری، برای فرزندان خود موش سفیدی را تصویر می‌کنند که دندان آن‌ها را با سکه عوض می‌کند. در برخی از کشورهای آسیایی نظیر هند، چین، ژاپن، کره و ویتنام، طفل دندان شیری خود را اگر مربوط به فک بالا باشد روی سقف پشت‌بام و اگر مربوط به فک پایین باشد، از داخل سقف به پایین می‌اندازد و همزمان با این کار، با صدای بلند دعا می‌کند که این دندان، جایگزین دندان یک موش شود. ریشه این رسم، این است که دندان‌های موش هم مانند دندان‌های همه خزندگان دائمی هستند. در برخی فرهنگ‌های رایج در هند، کودکان دندان‌های خود را در خاک نزدیک به یک درخت بزرگ دفن می‌کنند و در برخی کشورهای خاورمیانه مانند عراق، اردن، مصر و سودان، رسمی وجود دارد که دندان کودک را به سوی خورشید پرتاب می‌کنند. این رسم که حداقل به قرن ۱۳ بازمی‌گردد، ممکن است ریشه در رسوم پیش از اسلام داشته باشد.منبع: ویکی‌پدیا

منبع:دندانه