الف یا ب؟/ دعوت به اندیشیدن درباره یک پرسش سهل و ممتنع

 

دکتر علی کاظمیان
PhD سلامت دهان و دندانپزشکی اجتماعی

مطب دندانپزشکی دکتر الف در یکی از مناطق نسبتا مرفه‌ شهر واقع است. دکتر الف عموما در پایان آخرین جلسهٔ درمان، بیمارانش را با جملاتی از این قبیل بدرقه می‌کند: «بسیار خوب… در این چند جلسه همهٔ درمانهایی را که احتمال می‌دادم برای شما مفید باشد انجام دادم. اگرچه هزینهٔ درمانتان تا حدی بالا بود اما برای مدتی خیالتان از دندا‌‌نهایتان راحت خواهد بود. با وجود این، اگر هر مشکلی داشتید در خدمتتان هستم.»

به فاصله پانصد متر از مطب دکتر الف، مطب دکتر ب قرار دارد که آخرین جملاتش به بیماران معمولا طنینی شبیه به این دارند: «بسیار خوب… من در این چند جلسه فقط درمانهایی را برایتان انجام دادم که به نظرم ضروری می‌رسید. همانطور که پیش‌تر توضیح دادم چند مورد مشکوک دیگر هم هست که ممکن است با مراقبت و رعایت بهداشت کنترل شود و نیاز به انجام درمان نداشته باشد. چهار ماه بعد، دوباره معاینه‌تان خواهم کرد تا ببینیم آیا کنترل شده‌اند یا پیشرفت کرده‌اند. لطفا حسابی هوای سلامت دندا‌‌نهایتان را داشته باشید.»

هم بیماران مطب دکتر الف و هم مراجعان مطب دکتر ب معمولا با رضایت از دندانپزشکشان خداحافظی می‌کنند. دکتر الف و دکتر ب هم، هردو، شخصا احساس خوبی درباره درجهٔ وظیفه‌شناسی و مسوولیت‌پذیری حرفه‌ای خود دارند. به علاوه، در میان بسیاری از دندانپزشکان شهر این دو نفر به عنوان دو همکار خبره و نیز اخلاقی شناخته می‌شوند. با وجود این، به نظر می‌رسد که تفاوت رویکرد دکتر الف و دکتر ب در طبابتشان تفاوتی مبنایی و غیرقابل انکار است.
شاید بتوان این دو دندانپزشک متبحر را نمایندگان دو رویکرد متفاوت در طبابت دندانپزشکی دانست: الف، «درمان هرچه بیشتر، بهتر». و ب، «درمان، فقط به قدر ضرورت».

شما به کدامیک متمایل هستید؟ طبابت دندانپزشکی شما به کدامیک شباهت بیشتری دارد؛ دکتر الف یا دکتر ب؟ و کدام رویکرد را بیشتر به سود بیماران می‌دانید؟ فرا‌تر از آن، با نظرگاهی کلان‌تر، کدام را برای نظام سلامت ایران و سلامت دهان ایرانیان مفید‌تر می‌دانید: اینکه دندانپزشکان ایران روشی شبیه به دکتر الف را در پیش بگیرند یا شیوه‌ای مانند دکتر ب؟

پاسخ مختصر یا مفصلتان به این پرسش‌ها را لطفا برای من ایمیل کنید: [email protected]
منبع:دندانه